Weer gaat een dag roemloos ten onder in de geschiedenis. Het kan er natuurlijk maar ééntje zijn, die met de eer gaat strijken, net als bij de hoofdprijs van een lotterij. Vandaag is het in elk geval niet geworden. Maar weer inzetten en wachten op de volgende "Rien ne va plus". Rouge où noir. 50% raak, 50% mis. Ondertussen bezig aan een rij "mis"-sers, die in mijn geschiedenis zijn weerga niet kent. Had me dit in een casino overkomen en had ik gespeeld volgens het principe: "Bij verlies verdubbelen en verder", dan zou ik inmiddels voor miljarden per spelronde spelen.
Zoek geraakte verhoudingen, dat is een ding dat zeker is. Zoals iedere keer weer overtreft de werkelijkheid de fantasie. Dit was een jaar geleden (ruim) in alle redelijkheid niet te bedenken geweest. Het heeft dan ook weinig met redelijkheid te maken. Het is feitelijkheid. Na alle "Als dan's" daalt straks ergens het eindresultaat de Hollywoodachtige trappen af met een air van irritante vanzelfsprekendheid.
"Wie heeft er hier iets te zeuren?"
"Ik ben er. Wees blij!
Dan wil je maar één ding: Die arrogantie naar de keel vliegen en eens goed door elkaar schudden, maar je laat dat wijselijk na. Je slikt, schikt, vergeet wat geweest is en stoft de bijna verdwenen draad af, pakt 'm op en gaat verder. That's life.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten