Me nooit kunnen voorstellen, dat ik er ooit toe in staat zou zijn, maar het is gebeurd. Amerikaanse vormgeving door een Franse Nederlander op verzoek van een Roemeense. Bescheiden, niet de uitwassen waar ik de laatste jaren in Frankrijk mee geconfronteerd werd, maar toch. Nu het hek van de dam is, weet je maar nooit, waar het uiteindelijk heengaat.
Ik heb nog niet gecontroleerd of we de enige in het dorp zijn, maar dat zou me niks verbazen. De afgelopen dagen niet de tijd noch de zin gehad om richting de bar te lopen, laat staan nog iets van 1-1,5 km verder. Nu de Kerstboom nog en 13 is klaar voor de eerste Kerst in Roemeense sferen. Misschien zelfs een Kerst met eigen toilet. Het zal geïmproviseerd zijn, maar wat een luxe! Ben ik bijna zover, dat ik bad, bed en brood mijn deel kan noemen. Een beetje vluchteling krijgt dat sneller voor elkaar, als ik de berichtgeving mag geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten