Wat me de laatste tijd meermalen is opgevallen, is dat veel telefoongesprekken, die door vrouwen gevoerd worden, met hun moeder is. Bijna steeds als ik een gesprek opvang, en wie loopt tegenwoordig niet constant overal te bellen(?), is het mama dit, mama dat, nee mama, ja, ja mama etc. Een onbedoelde bijwerking van de vrijwel permanente bereikbaarheid van alles en iedereen? De ver(der)reikende moederlijke bemoeizucht met dank aan de mobiele telefonie?
Dank achteraf God op mijn blote knieën, dat mijn moeder niet over deze terreurmogelijkheden beschikte, toen ik ging studeren in Utrecht. Blij eindelijk onder de permanente ouderlijke controle uit te zijn en dan om de haverklap gebeld worden. Je kunt natuurlijk niet opnemen, iets wat ik ook nu trouwens meer wel dan niet doe, maar dat had vast alleen nog meer telefoontjes tot gevolg gehad.
Met de vaste verbinding had ik al meer problemen dan me lief was, maar kon me gelukkig verbergen achter 13 andere gebruikers, toen ik eenmaal op een studentenflat terecht was gekomen. Nee, ik snap nog steeds niet, dat bijna iedereen blijkbaar een permanente behoefte heeft om te praten met anderen. Op straat, in winkels, achter het stuur, in het weiland, werkelijk overal door iedereen muv een paar types zoals ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten