Me voorgenomen om een zwerfhond, dat neem ik tenminste aan, die mijn aandacht heeft getrokken te 'adopteren', alweer een paar keer voor taxi gespeeld en iemand aan werk geholpen. De 'goed daden' verdringen elkaar om voorrrang. Mocht nou eindelijk afgehandeld zijn, wat allang afgehandeld had kunnen zijn, dan hoef ik me in dat soort zaken niet zo terughoudend op te stellen. Wat niet betekent, dat ik alle zwerfhonden van Agnita ga verzorgen, taxiritjes op bestelling ga maken en/of de arbeidsmarkt ga verzieken door de mensen meer te betalen, dan ze elders kunnen krijgen, maar in alles wel iets soepeler. Waarbij dat laatste me het zwaarst valt. Iemand een hele dag laten spitten voor 12,50 euro, koffie, water en een simpele lunch, kost me moeite. In Frankrijk zou ik blij moeten zijn geweest, als ik iemand had gevonden, die een dergelijk bedrag per uur acceptabel had gevonden.
Maar mensen, die dergelijke bedragen betalen (en minder ook), moeten zelf rond zien te komen van 700 - 1200 lei in de maand (deel het grofweg door 4 voor de euro's). Vaak uitbetaald in de vorm van een pensioen, want oud of op de een of andere manier gehandicapt. Wat niet wil zeggen, dat werkenden, de 'gelukkige' minderheid, het zoveel beter hebben. Niet in zo'n kleine stad als Agnita en al helemaal niet op het omringende platteland.
Toch zou ik graag iemand 'aan me binden' voor alle voorkomende klusjes in en om het huis. Dat kan deels door de betaling, maar er is meer. Wat me inmiddels al is opgevallen is de onbetrouwbaarheid van de mensen, die voor je werken. 'Morgen' is bijvoorbeeld iets, dat je redelijk soepel moet hanteren. Als dat op maandag wordt toegezegd, kan het rustig vrijdag worden of helemaal uit beeld raken. Ook worden overeenkomsten per moment opgezegd, liefst nadat eerst om een vooruitbetaling is gebedeld. En zo is er meer. Ik kijk eerst nog wat katten uit bomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten