Het is, dat ik het onvoorwaardelijk geloof, dat hem toegedicht wordt, in wat "God" wordt genoemd, niet met hem deel, anders zou ik hem -voor mijn gevoel- inmiddels wel naar de kroon kunnen steken. Beproevingen zijn nooit leuk, tenzij je er zelf voor kiest en/of iets mee kunt winnen. Maar normaal overkomen ze je, zijn het momenten, slikmomenten en ga je weer als normaal verder, voordat je het weet. Geen gebeden zonder end.
Ik heb zijn op zijn overtuiging gesteunde vertrouwen niet of ook weer wel, maar dan simpelweg omdat mij geen anderen mogelijkheden (meer) openstaan. Ja, de kont tegen de krib gooien, maar ook dat heeft enkel nog theoretische waarde. Ik zit in een maalstroom en zal die uit moeten zitten om iets over het eindresultaat te kunnen zeggen. Zoiets als stil zitten als je geschoren wordt. En ik heb een baard en dat niet voor niks!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten