Honds_2

 Heb je de avond te voren bijna liggen zwijmelen bij een film over een hond, was er vanochtend ff de neiging om die van mij alle drie de nek om te draaien. Zoals wel vaker tegenwoordig liet ik ze vanochtend vrij. Op dat moment ging er iets mis met mij en ben ik niet achter de honden aangelopen. Even nog geprobeerd, maar ik leek leeggezogen. Nou, dan zien of ze ook zo netjes terugkeren, als ik niet met ze meega, was toen mijn gedachte.

 

 Nou, mooi niet dus. Hebben ze door dat het anders is dan anders? Hebben ze mij (op)gezocht en mij niet kunnen vinden, wat anders wel het geval is, en gedacht 'Lekker, ècht vrij!'. Of hebben ze domweg ergens iets van een kadaver gevonden? In het laatste geval zal ik dat in de loop van de avond ongetwijfeld gaan ruiken. Hoe het ook zij, half acht vertrokken en pas tegen elven terug op het honk. Zeiknat. De vacht vol distelkoppen. En natuurlijk stik enthousiast.

Honds

 'A Dog's Way Home' nog erger lekker dan zoiets als Sleepless in Seatle. Het verhaal van een hond die voor z'n bestwil door z'n baasje wordt afgestaan en een heel eind verderop terecht komt (400 mijl?). De hond denkt daar anders over en gaat er vandoor als hij/zij er nauwelijks is. De film gaat dan over 2,5 jaar die z'n reis duurt en als wat onderweg voorbij komt oa een vriendschap met een poema die hij/zij als welp opvangt. Op het laatst gaat het nog bijna mis maar uiteindelijk komt alles goed.

 

 Ik zou 'm zo weer kunnen zien. Dat heb ik toch niet zo snel bij een film. Maar ja, als je er zelf 3 hebt en er 7 verzorgt ....

Knap

 Als het ze uitkomt weten ze zowaar de term democratie te vinden en direct te misbruiken. Schijt hebben aan alle normen, waarden, regels en wetten maar wel het verbod in de grondwet willen voor het beledigen van de Islam. Religie heeft behalve in artikel 1 niks te zoeken in de grondwet. Begin 'ns met aanpassen, goodwill kweken en meer van dat soort vanzelfsprekendheden als je zonodig in een ander land meent te moeten gaan wonen. Pas het niet, ga terug naar waar de dingen zo geregeld zijn als gewenst.

Dubbelop

 Zwarte peperkorrels als ingrediënt voor het inmaken van ardei iute, scherpe pepers. Rare jongens die Roemenen.of eigenlijk meiden. Mannen hebben niks in een Roemeense keuken te zoeken. Dat is het territorium van de vrouw. Ongetwijfeld soms tegen wil en dank maar er zijn ook de nodige echte 'mama's', zeker op het internet. Maar die zwarte peperkorrels snap ik niet.

 In wat ze hier 'muraturi' noemen, het inmaken met azijn. Gaat in feite steeds hetzelfde aan kruiden in. Mosterdzaad, zwarte peperkorrels, marar (dille volgens mij), laurier, lavas (vers) en soms knoflook, wortels en mierikswortel. En natuurlijk zout en suiker. Bij augurken snap ik dan die zwarte peperkorrels wel, maar bij pepers, die ook zo al je bek uitbranden, ontgaat het me. Ik heb ze dan ook gevoeglijk achterwege gelaten. Eigenlijk had ik het bij één pot wel moeten doen. Had ik een eventueel verschil misschien kunnen ontdekken.

Leven

 Weer een begrafenis. Voor de Tv, hartaanval, 71. Oudcollega van Mariana. Sympathieke man. 71 is niet een leeftijd waarop je denkt: 'Is ook mooi geweest.' Maar misschien denk ik dat bij begin tachtig ook als ik zelf een eind in de zeventig ben gevorderd.

 Weer iemand die alleen achterblijft. Weliswaar een stel kinderen, maar die zijn er geen 24 uur per dag en ws zou je dat ook niet willen. Eén van ons zal dat achterblijven ook gaan overkomen. Zou willen dat Mariana niet steevast de kop in het zand steekt als het onderwerp ter sprake komt.

Islamangst

 Nog even over de islam

 Dit... moest er ff uit

 Zo. Daar zitten we dan, met onze normen en waarden, onze vrijheden en onze vrijgevochten vrouwen, onze genderneutrale toiletten, onze keuzevrijheden, onze seculariteit, onze belangrijke nationale kwesties als 'menstrueren is niet mannelijk', onze speklapjes op de braai en ons glas pils in het café. Omdat het allemaal kan, omdat het allemaal mag, omdat we er zelf voor kiezen om dingen te doen en niet omdat een of ander verzonnen opperwezen vertelt hoe en op welke manier we moeten leven of wat we wel en niet mogen vreten. FIJN HÈ, leven in Nederlandje?

 Maar GODVERDOMME wat hebben we hier in dit land en hier op dit continent toch een continue kutjekramp als het om de wetten en voorschriften van de islam gaat. We zijn allemaal zo bang in de islamofobie-hoek geflikkerd te worden, en hebben we allemaal een islamitische buurman die van die lekkere koekjes bakt, of we zijn gewoon bang dat onze kop eraf wordt gesneden, maar ER WORDEN BIJ DE BUREN HOOFDEN VAN LERAREN AFGESNEDEN en het. Is. Vijf. Voor. Twaalf. Halsema roept het wel zo leuk, 'Aanval door extremist ook in Amsterdam niet ondenkbaar', nou, dan hebben we nieuws voor haar: al in november 2004 lag er iemand uit te bloeden op de Linnaeusstraat na een aanval van 'een extremist'. Wat is er in dit land nou veranderd, sinds 9/11, sinds Madrid, sinds Theo, sinds Charlie, sinds Bataclan, sinds Jawed en Junaid en Gökmen en sinds de onthoofdingen in Parijs en Nice?

 In Dit Land kijkt men je aan als je vlees geeft aan je kind omdat voor hem/haar/het dan de keuze wordt gemaakt om een niet-vegetariër te zijn, maar een door religie aangestuurde aanbeveling om een kind te besnijden / genitaal te verminken is helemaal toppie wegens cultuur en traditie. In Dit Land staan de kranten vol met de belanghebbende vraag 'wel of geen teenslippers naar kantoor', terwijl Fatima ook bij 38 graden verplicht in een boerka loopt, of anders krijgt ze klappen van haar broer. In Dit Land zijn we druk bezig met genderneutrale toiletten op het gemeentehuis van Amsterdam, maar een paar straten verderop in de Westermoskee mogen vrouwen niet eens door hoofdingang naar binnen. Joehoe middeleeuwen, willen jullie soms jullie gebruiken terug? In Dit Land maakt mevrouw Ploumen (PvdA) zich sterk voor de positie van vrouwen, maar propageert haar partijgenoot Hendrik Jan de gele boerkaweggooier een dwangmiddel van islamisering en vrouwenhaat. In Dit Land zijn we allemaal zo trots op de seksuele revolutie, maar sist en slist islamitisch addergebroed steeds meer, steeds vaker en steeds nadrukkelijker naar vrouwen dat 'hun halve kont openstaat', is het niet op straat dan is het wel op het strand. In Dit Land slaan we luid op de trom over godsdienstvrijheid, maar als iemand dat ene geloof de rug toekeert moet / mag / zal diegene dood. In Dit Land zijn we o zo progressief, maar bouwen we overal paleizen voor het Paard van Troje. In Dit Land treedt de politie op tegen salafistische haatbaarden, en in Dit Land staat de politie in de hoek van dezelfde hut vrolijk te iftarren omdat ze 't ook allemaal niet meer weten. In Dit Land staan alle linkse partijen iedere avond 69 seconden op het balkon met applaus voor alle homo's die uit de kast komen, maar glibberen die partijen ook via de achterdeur bij de moskee naar binnen, waar dezelfde dappere homoknul wordt verketterd. De progressieve oergedachte, 'iedereen is gelijk gezellig LHBTI kom erbij dus de islam ook', strookt nou net niet met de regressieve opvattingen van diezelfde islam - en deze paradox zorgt al JAREN voor totale kortsluiting.

 Wij, we zitten opgescheept met de grote bek van de vvd, met PvdA'ers die reddeloos verloren verdwaald zijn in de paradox, met CDA'ers voor wie de kruimige aardappelen toch belangrijker zijn en met pseudoprogressieve kneuzen van D66 en GroenLinks, waar de in hun eigen soja latte-bubbel vastgelijmde leiders in hun broek poepen als er een paar boeren een fruitmand komen brengen, of ze liggen in hun eikeltjespyjamaatjes op de bank met een kopje sterrenmunt, want Sesamstraat begint zo. Sinds 9/11 konden we pak 'm beet 150.000 mensen in de oven stouwen door islamitisch terrorisme, maar als zo'n Kaag één keer het verboden woord in de mond neemt staat iedereen in de rij te applaudisseren voor zoveel dapperheid. Is het nou echt zo moeilijk om uit te spreken dat die islam voor ongelovigen, voor atheïsten, voor mensen die niks te maken willen hebben met religie, voornamelijk zorgt voor ellende? Voor overlast? Voor ANGST? We moeten altijd maar horen dat de islam de religie van de vrede is; leg dat maar eens uit aan de mensen die niet op hun gemak zijn als ze moeten vliegen vanaf Zaventem. Leg dat maar eens uit aan omaatjes uit de regio die niet meer in de hoofdstedelijke metro durven te stappen. ANGST. Je weet immers maar nooit. Met de islam weet je het inderdaad maar nooit, want wéér rolde er een onschuldig hoofd over de stoep van het Avondland - omdat iemand is GEKWETST.

 Daarover, u wist het misschien nog niet, maar moslims hebben dus het alleenrecht verworven om niet gekwetst te mogen worden. En als ze wél gekwetst worden, middels een lullig tekeningetje bijvoorbeeld, gebruiken ze geweld of moet je vrezen voor je leven. Probeer het voor de lol maar eens: door Staphorst lopen en roepen dat Jezus een kinderachtig trutje is, een kabouter met een mangina, en hij ziet eruit als een eikel. En als je dat dan hebt overleefd, dat doe je namelijk, ga je naar Amsterdam Nieuw-West en dan roep je een paar keer dat Mohammed een stinkende pik heeft. Kijken wat er gebeurt, kun je lachen. Een praktijkvoorbeeld: hand in hand lopen in Amsterdam-Oost.

 Madrid, Van Gogh, Londen, Stockholm, Frankfurt, Toulouse, Hebdo, Kopenhagen, Bataclan, Istanbul, Brussel, Nice, Londen, Stockholm, Parijs, Manchester, Londen, Barcelona, Den Haag, Luik, Utrecht, Amsterdam, Straatsburg, Parijs, Nice en de lijst is zoals u weet veel langer en langer en langer. Het zijn allemaal eenlingen, het zijn altijd eenlingen. Een roedel eenlingen, de wereld telt meer dan een miljard eenlingen, die allemaal op dezelfde eenlingenleest geschoeid zijn. Aanslagen uit naam van die eenling met z'n vrouw van negen jaar oud, omdat mensen op hun pik zijn getrapt, en dus moet er bloed vloeien.

 Waar de flankspelers van FC de Islam tot overmaat van ramp ook nog eens aan lijden, met in het kielzog de wijnverkopers van de nrc, de volledige zaterdagdivisie van de Volkskrant en een complete school vrolijke vriendinnen van de VARA, is een schrijnend gebrek aan zelfreflectie, alsook een oervervelend overschot aan jamaarism. Het is zo erg, dat we durven te beweren dat je als jonge moslim in een toverketel 'jamaar' wordt geflikkerd. We kunnen ze namelijk wel uittekenen, de Pavlovreacties na weer een aanslag: 'jamaar niet alle moslims plegen aanslagen'. De leiders van de Nederlandse AK-partij zijn er bijvoorbeeld erg goed in, Pillenbek en die andere voetveeg met z'n gedram over het kwetsen van anderhalf miljard moslims. En dit kattengejank van kneusjeskalief Arnoud van Doorn, een totale loser die er halverwege de wedstrijd achterkwam dat de scheidsrechter in Nederland net iets vaker fluit voor de uitspelende partij, waarop hij zijn uniform inleverde en hooligan werd in het andere team. Respect hoor, Arnoud.

 Wat nou zo mooi is aan luisteren of kijken naar satire, humor, spot, ironie, sarcasme en al die andere vormen om te lachen: je kunt ervoor KIEZEN om gekwetst te zijn. De ene homo vindt een grapje over homo's wel leuk, de andere homo vindt grapjes over homo's helemaal niet leuk. Dat kan en dat mag, maar het zijn gek genoeg nooit de homo's die op klaarlichte dag heteroseksuelen onthoofden in een heterocafé. De ene dikke lesbienne is een gezellige dikke lesbienne die kan lachen om flauwe mopjes over haar liefde voor vadsige frikandellen en de andere dikke lesbienne schrijft voor de Volkskrant, maar dikke lesbiennes gaan NOOIT met AK's sproeien in een masculien voetbalcafé. Het zijn eigenlijk bijna altijd de Strijders van de Islam die met de messen zwaaien, en ja je buurman is een toffe peer en ze plegen heus niet allemaal aanslagen, maar dat is ook niet het probleem. Het probleem is dat ze niet allemaal GEEN aanslagen plegen. 

 Enfin. Altijd als er koppen rollen 'zijn' we weer iets. We zijn Charlie, we zijn Barcelona, we zijn Berlijn, we zijn die leraar - zelfs die dorre banaan van een Francisco van Jolo was Charlie - en dan veranderen we onze profielfoto op Facebook in de vlag van Frankrijk en dan laten we allemaal zien dat wij aan de goede kant van de geschiedenis staan. En ja, wat is het fokking geweldig dat de Dam volstroomt met boze mensen omdat er 6.500 kilometer verderop een draaideurcrimineel (op verschrikkelijke wijze) is omgebracht door de politie, maar in onze ACHTERTUIN zijn een leraar en een mevrouw ONTHOOF... hee is dat Akwasi bij Jinek?

 Dit Land.

 Geenstijl.nl, 30-10-2020, @Mosterd

Gewichtig

 Toch al zeker twee jaar bezig om een 5-tal kg kwijt te raken. In het jaar daarvoor het gewicht met 7 verminderd maar verder wilde het schijnbaar niet. Nou, afgelopen twee weken waren niks, maar die gewenste 5 kg zijn nu wel gerealiseerd. Verder hoef niet meer. Voordat je het weet, moet je weer met allerlei nare mogelijkheden rekening gaan houden. Straks checken of mijn geliefde Edwin's nu probleemloos om de taille passen of dat ik alsnog een 6-pack moet realiseren om terug te komen waar ik ooit was.

Loodjes

 Ieder wakker moment vannacht overheerste het geluid van neerplenzende regen en het regent nog. Ws tot ergens in het eind van de middag. Het is alweer weken soppen op het middenpad in de tuin en dat gaat op deze manier voorlopig niet veranderen. Buiten bezig zijn is voorlopig geen optie. Niet alleen het gebagger in de tuin, maar ook het onhandige gedoe met tuin in en tuin uitgaan wil je de modder niet over de hele binnenplaats tot voor de voordeur hebben en in het slechtste geval nog verder ook. De deurmat ligt in feite 35 mtr van de deur verwijderd.

 Niks om vandaag mee bezig te zijn. Verder met inhalen wat de afgelopen twee weken is blijven liggen. Inmaken om er maar vanaf te zijn. Zoiets.

Verlangens

 Eén droom, twee vrouwen. Eentje die er 'gewoon' is, krijgt geen beeld, vorm of actieve bijdrage. De ander lang, slank, sexy gekleed, make-up, quasi-nonchalant kapsel van lange haren. Overal waar ik met die eerst genoemde naartoe gaan, we schijnen nogal te reizen, duikt nummer twee op. Bemoeit zich bijna hinderlijk tegen mij aan. Wil weten wat we doen. Heeft andere voorstellen en probeert me daartoe te verleiden. Hoewel ik er niet wild enthousiast van wordt, laat het me ook niet onberoerd. Er is zeker enige aantrekkingskracht zowel qua voorstellen als fysiek.

 Helaas ontbreekt behalve de kop ook de staart, maar tenminste een stuk droom waar je niet lang over hoeft na te deneken.

Hersenkronkel

 In supermarkten is al jaren gezeur over het gebruik van plastic zakjes. Weg zijn die dingen nog steeds niet en papier zie je maar zelden. Terwijl ze je op de versvlees afdeling niet vragen of je het in een zakje wilt of je erop wijzen dat een zakje geld kost, is het op de groenteafdeling tegenwoordig feest. Eerst werd je op de kosten van het gebruik van plastic gewezen zonder een alternatief aan te bieden. Van die zakjes die aanvoelen als een uitgelebberd condoom. Dat doen ze nu anders. Niet qua zakje trouwens. Bij de weegschaal voor de beprijzing is het beginscherm nu een keuze tussen mèt of zonder plastic zakje. 

 

 Nog steeds geen alternatief. Geen probleem bij een witte kool, maar 1,5 kg clementines is toch een stuk moeilijk van een prijs te voorzien zonder zak er omheen. Je zult bij de kassa komen en je clementines, druiven, citroenen, tomaten en soortgelijk spul op de band deponeren. Kan me niet voorstellen, dat dat gewaardeerd zal worden. Een keuze, die geen keuze is.

Nice

 Het was voorspelbaar. Een tweede onthoofding in korte tijd. Nu niet voor persoonlijk leed een stap terug doen, maar een schep op de woorden en maatregelen na de onthoofding van de leraar in Parijs. Het wordt hier en daar gesuggereerd, maar of de guillotine nou het middel is, weet ik niet. Het treft maar één persoon en het afschrikkende effect ebt snel weg. Veel effectiever lijkt me het idee, om de hele familie-, vrienden- en kennissenkring op te pakken, paspoorten cq nationaliteit ontnemen en het land uit mieteren.

 Het wordt tijd voor consequenties die het individu overstijgen. Dat iets van een besef van groepsverantwoordelijkheid doordringt waar nu enkel en alleen steeds weer stilzwijgende goedkeuring is te vinden. Nee, niet iedere moslim hakt hoofden af, maar zij die het openlijk afkeuren moet je met een vergrootglas zoeken.

 Het zou best eens een kantelmoment kunnen zijn. Houdt Frankrijk zijn poot niet stijf en laat drastische maatregelen achterwege, dan kun je je, als je nu een jaar of twintig bent beter verdiepen in de Islam ivm de toekomstige verplichte islamitisering.

Paris

 Frankrijk gaat weer in de lockdown. Mensen krijgen domgenoeg vandaag nog om alle aanstaande verboden ff lekker met voeten te treden, maar ach als je al met tienduizenden nwe besmettingen op één dag werkt, blijft het stom maar wat geeft het? Het nieuws trok mijn aandacht, omdat ik gisteravond ineens met mijn hoofd in de Franse hoofdstad zat. 2017 was het de laatste keer, toch?

 

 Met z'n zessen waren we. Leuk, maar eenmalig, doe mij maar met z'n tweetjes of lekker alleen. Vooral omdat de plek waar we die week hebben gezeten me ontzettend is bevallen. Zowel het hotel, niks teveel en vooral niks te weinig, maar meer nog de buurt. Het 18e arrondissement en dan ten westen van de Sacre Coeur. In een zijstraatje van de Rue des Abbesses. Erg actief deel qua café's, terassen en restaurants en via de Rue Lepic loop je lekker berg af richting Boulevard de Clichy en via La Trinité en Opera naar het Louvre. Op tijd terug zijn en vanaf borreltijd tot na middernacht op één van de terrassen in de buurt van het Hotel de avond genieten. Wanneer zou dat weer mogelijk zijn zonder mondkapjes en andere hindelijke restricties?

Aankomst?

 Het leven is bijna weer leuk. Vandaag beweging zien te krijgen in de keuken. Gisteravond al een beetje ruimte weten te creëren door al het leeggoed in de recyclecontainer te gooien en de afwasmachine te gebruiken voor het spul, waar dat geen kwaad kan of als het kwaad doet (èn dat doet het!) dat verder niet interessant is. Vandaag de zooi die extra aandacht verdient en dan zien of en wat ik ga doen met al die kilo's laatste groenten die links en rechts in bakken, teilen en vergieten staan. Als ik maar lang genoeg niks doe lost het probleem zich vanzelf op (in dit geval wel), maar dat was nou net niet de bedoeling.

 

 Tot op heden nog geen recpten gevonden waar het mee klikte. Misschien eens wat Roemeense kookwebsites doorbladeren, die hebben meer ervaring met deze situatie dan de door zichzelf tot expert verheven Amsterdammer op driehoog achter aan de Herengracht. Deze week een punt achter dat geheel zou aardig zijn. Kan de blik vervolgens naar buiten en het verder 'winterhard' maken van schuur en daarin staande spullen en de tuin natuurlijk.

Zou het?

 Tja, definitief is het niet, maar zo links en rechts zaken opzoekend, vergelijkend en afwegend is het op z'n zachts gezegd weinig bemoedigend, als je rekening moet houden met het feit 'dat je weereens met iets moet leren leven' als je net voor je gevoel uit de dood bent opgestaan. Het is ooit op mijn 7e of 8ste begonnen met de constatering: allergie voor zo'n beetje alles. En daar is het niet bij gebleven. Hoe was dat ook weer met die rustige ouwe dag?

Herontsoepeld

 Mij is het ontgaan, maar vanmiddag bleek in Sibiu, dat de horecaregels ivm C-19 zijn aangescherpt. Restaurants zijn binnen weer verboden terrein, tenzij je iets wilt afhalen. Dat waren we niet van plan en buiten zitten was het qua weer èn plek ook niet. Jammer maar helaas voor Mariana dus. Geen idee ook of het een landelijke of regionale aanscherping betreft. Om nou ingepakt op een terras zg te gaan genieten van een maaltijd, dan moet het toch minstens sneeuwen, anders zijn er goedkopere manieren om ziek te worden.

 Snelle inkoopdag. Relatief laat vertrokken en in feite op einde van lunchtijd alles geregeld waarvoor we gingen muv de lunch zelf. Een 1-2'tje Hornbach - Auchun en weg uit de Covidbrandhaard naar het Transylvaanse platteland, waar de mensen een mondkapje omdoen, als ze in het veld aan de slag gaan ... Koelkasten weer gevuld. Hondenvoer voor 60% geregeld en nog wat ditjes en datjes.

 Misschien wordt de inkoopverdeling binnenkort wel Coves-Agnita-Sibiu. Eén van beide winkeltjes heeft de toonbank vaarwel gezegd, een grote ruimte betrokken en nu mag je jezelf bedienen. Ik ben benieuwd naar het aanbod. Prijzen zullen onevenredig onaantrekkelijk blijven, maar gemak is ook wat waard. Zo ben ik ook benieuw wat terecht komt van het gerucht, dat Lidl een filiaal zou openen in Agnita. Hoe meer keuze, hoe meer vreugd.

Voorsorteren

 De eerste redelijk normale nacht met dromen in een tempo dat rust kansen kreeg en ze deels heeft gegrepen. Het was dan wel een drukte van jewelste en ook de, wat tegenwooordig 'freerun' heet ontbrak niet, maar het element stress ontbrak. Het was een groot stadsfeest waarbij nogal wat auto's het moesten ontgelden of een gigantische matpartij waarbij voor- of tegenstander niet meer duidelijk waren. Ik was opzoek naar Joke. Mijn leukste ex. Bij de rest zitten er een paar die er lang over hebben gedaan voor ze vrede konden sluiten met het leven. Van eentje geloof ik nieteens dat het gelukt zal zijn.

 Maar Joke dus en iedereen wist dat ik haar zocht. Moest ik ergens beneden zijn, bleek ze boven te zitten en omgekeerd. Gezellig keuvelend met een vriendin vanachter een goed glas witte wijn. Wat ik er verder mee moest is me niet duidelijk geworden. Licht inmiddels en Mariana had onuitgesproken al begrepen dat de honden vanochtend niet haar zorg zouden zijn en draaide zich diepzuchtend op de andere zij.

Oud goud

 Afgelopen dagen een aantal video's bekeken oa het oudje Roman Holiday over een dagje vrijheid voor een of andere prinses die voor even aan het keurslijf van haar vorstelijke leven ontsnapt. Zwart/Wit. Peck/Hepburn. Kan me niet herinneren die ooit eerder gezien te hebben. Behalve heerlijk romantisch met prachtige beelden van het Rome, zoals ik het wel meegemaakt had willen hebben. Niet de overvolle versie waar grote groepen met felgekleurd audio-apparaatje om de nek en ditto dopjes in de oren achter gidsen aanzeulen, die als herkenning een parapluie of ander iets in de lucht gestoken houden.

 

 Gelukkig waren er nog de rustigere, achteraf delen met weliswaar minder chique maar daarvoor wel stukken gezelligere terrassen of terrasjes. Maar waar kun je wel nog van de charme van een oude stad genieten zonder zes rijen dik de ene of de andere kant op te gaan. Barcelona was zoeken, maar nog aanwezig. Praag was een ramp, maar misschien lag dat aan de wintertijd. Je loopt dan minder makkelijk uren in het wilde weg. Lisbon was wat dat betreft ook geen succes.

 Eigenlijk ken ik alleen Parijs een beetje op zo'n manier, al waren de Hallen net uit het centrum verbannen toen ik er voor de eerste keer kwam. Nadeel is, dat je ziet wat er door de jaren voor afschuwelijks wordt neergezet. Niet zozeer centre Pompidou, maar de hele Hoog-Catharijne-achtige mislukking in meervoud, die ze er ipv de Hallen de grond in hebben gestamd met als grotesk gedrocht het dak wat er al weer een paar jaar geleden overheen is getrokken.de afgelopen.

De Kas

 Lang op moeten wachten maar eindelijk gekomen. De profielen liggen op de binnenplaats. Een puzzel in ik weet nog niet hoeveel delen. Morgen profielen tellen en sorteren. Naar 'goed' Roemeens gebruik was er wel transport, zeer ws gevuld met een of ander hefvoertuig maar of we zo vriendelijk wilde zijn om 2-3 man te regelen voor het uitladen. Wat er met een heftruck in geschoven wordt, trek je er ook met 6 man niet uit. Dus de zorgvuldige transportverpakkingen (het spul komt uiteindelijk uit België) opengesneden en alles in onderdelen de binnenplaats opgedragen. Half dorp met oudere vrouwen uitgelopen. Die hebben weer wat te speculeren.

 

 Mocht er een systeem in gezeten hebben, dan is dat nu zoek. Verder vrees ik, dat er weinig voorgeboord is, wat nauwekeurig werken moeilijk maakt. Maar misschien roep ik te hard.

Terugtocht

 Ik nader voor mijn gevoel mijn leeftijd weer. Ook niet alles maar beter dan die decennia extra. Vandaag al vaker mijn bed uit geweest dan in de afgelopen week bij elkaar, sanitaire stops buiten beschouwing gelaten. Spring nog niet direct als een hoentje in de rondte. Helaas wil het niet zo met de rust in mijn hoofd. Het is daar drukker dan de beelden die je weleens ziet van Times Square in NY en dan versneld afgespeeld.

Start?

 Na 4 komt 5 en dan 6 en vervolgens 7. Had voor mij niet gehoeven, maar mij wordt momenteel weinig gevraagd. Het lijkt een recordjacht. Geen idee wat er mee te verdienen valt. Gelukkig is het maandag en toen ik eindelijk boven water was Mariana er op uit gestuurd voor iets van een paardenmiddel. Kan ik me aansluitend druk maken over de details.

 Ik heb het meer dan ff gehad. Als ik het bed wil verlaten val ik met regelmaat weer terug, voordat ik halverwege ben. Hopelijk kan ik nu werkelijk aan het herstel van het normale bestaan werken. Morgen zou de wereld heel anders uit kunnen zien, maar een nummertje 8 is niet uitgesloten. Het duurt ff voordat de rotzooi zich goed in het lijf verdeeld heeft.

Oprichtmomentje

 Een half uur beeldscherm en een handvol druiven en ik heb het voor het moment weer gehad. Nog een stukje op mijn tandvlees en dan weer plat. Eindelijk was er de energie om vast te leggen wat sinds de nacht van 14 op 15/10 over me heen is gewalst. Zien dat ik het verslag de komende dagen op het bureau van de interniste krijg en of er meer reactie komt dan 'Kom maar langs'.

 Mag hopen dat ik me bij een volgende afspraak weet te beheren, want wat tot op heden gepresteerd is, is weinig meer dan in het wilde weg schieten en hopen dat eentje raak is. Ik snap ook wel, dat doktoren maar mensen zijn, maar ik mis het combineren van symptomen. Als er niks in het bloed te zien is, is mevrouw uitgepraat en wordt eens gegrabbeld in de ton van de mogelijkheden.

Kwartet

 Klabam. Nummer 4 voor de kiezen. En ditmaal weer vol op het orgel. Schiet niet op met het herstel op deze manier. Je wereld krimpt met de dag. Het plafond in de slaapkamer ken ik nu tot op de laatste barst. Een goeie nachtrust zou wat waard zijn. Meer weet ik er niet van te bakken.

Charlie

 Het is alweer een paar dagen geleden maar wat een weldadig ontnuchtering de Franse actie met de projectie van de Mohammed cartoons in de publieke ruimte, de rede van de regioburgemeester en de speech van Macron bij de begrafenis van de onthoofde leraar. Jammer dat het met name in 'de provincie' was. In Toulouse en Montpellier ipv in Parijs.

 

 Nu doorzetten en niet terug in de schulp kruipen. Dat zal vast nog wel wat slachtoffers kosten, maar je kunt de vijand, en dat is de Islam voor het vrije Westen, geen vrije baan bieden. Dat is veel te lang al gebeurd onder het mom dat men zich wel zal aanpassen.

Tweeledig

 Teveel met mezelf bezig. Niet dat ik dat anders niet ook ben, maar dan gaat het meer om doen dan om zijn.  Over het werk in de tuin valt vrijwel altijd wat te zeggen. Hoofdpijn is hoofdpijn. Ik denk dat ik nog wel een week de vorderingen kan bijhouden. Ik voel me geen 85+ meer maar ook nog niet terug bij de feitelijke leeftijd.Na de hondenronde niet neer hoeven ploffen op een blok hout, omdat ik geen poot meer kon verzetten. Dat was gisteren anders,

 Vandaag, minder voortvarend dan gisteren bedacht, de normale gang van het bestaan proberen op te pakken. D'r zit al twee dagen was in de wasmachine, die opgehangen moet worden. Gelukkig niks bijzonders en gezien de temperatuur verwacht ik geen rare dingen. Als dat gebeurd is, zie ik verder wat ik vandaag nog mogelijk acht.

Los zand

 Wat woorden bij elkaar geschraapt. Een enkele zin. Een geheel wil het niet worden. Geen onderwerp dat zich aandient. Geen titel die het zooitje aaneen zou kunnen laten smelten. Het zijn en blijven losse onderdelen, niet eens fragmenten. Een berg Lego en geen idee wat het voor resultaat gaat op leveren.

 

 Het wel vaker over slagvelden en scherven gehad, maar dit is geen slagveld noch scherven. Dit is wat er was en simpelweg uit elkaar is gevallen. Het moet gewoon weer netjes gestapeld worden. Iets waar ik op het ogenblik absoluut geen zin in heb. De motivatie is zoek. Dat is het punt.

 Straks misschien de honden. Mariana heeft er nu tweemaal mee gelopen. Morgen boodschappen ..... als ik koortsvrij ben. En in het weekeinde misschien weer iets met de tuin. Zo moet de smaak weer terugkeren.

Reprise

 De derde keer KO in anderhalve week. Minder heftig maar onmiskenbaar hetzelfde manco. Het moment komt er aan om er werk van te maken. Niet dat dat tot op heden echt iets heeft opgeleverd. Een berg antibioticum. Op een vlieg schieten met een kanon. Misschien een keer met de huisarts proberen. Wordt een gesprek met handen en voeten maar geen platgetreden paden.

 

 Weer opkrabbelen ondertussen. Schiet niet op zo met mijn voorgenomen bezigheden. Opschuiven en ditmaal onbedoeld.

Koeien

 We are living in an era of woke capitalism in which companis pretend to care about social justice to sell products to people who pretend to hate capitalisme (als ze de boel niet al plunderen.)

 ( Woke Capitalism, Clay Routledge, 9gag.com)

 

  So let me get this straight. I go to the grocery store and buy a lb. of sliced ham wrapped in plastic, a loaf of bread in a plastic bag, a gallon of milk in a plastic jug, a pack of napkins wrapped in plastic, a Greek salad in a plastic container, a plastic bottle  of mustard and a plastic bottle of ketchup, and they won't give me a plastic bag to carry it home because the plastic bag is bad for the environment?

 

 (Awesome, 9gag.com)

Droomdrukte

 Om tien uur begonnen en nu half zes tot hanteerbaar niveau gezakt. Wat gebeurt er in feite? Behalve bibberen, hoofdpijn en gesloopt worden, ben ik eerst uren bezig met niet echt concrete en kleine voorwerpen op z'n plek te leggen, net daar waar mijn aandacht zich al doende concentreert. Is het proces van neerleggen voorbij (en het bibberen) dan bezig een urendurende bezigheid op de dingen op te pakken. Wat er dan mee gebeurt, heb ik geen idee. Ze verdwijnen.

 

 Zowel het neerleggen als het wegnemen is een vermoeiende bezigheid die me behoorlijk dorstig maakt. Globaal heeft het eerste tot na tweeën geduurd en het laatste tot net. Soms is er te weinig plek om iets neer te leggen en is het passen en meten, wat de slaap niet ten goede komt. Ik heb dat de interniste al eens proberen uit te leggen. Haar hele blik was er een van "Wat moet ik hier mee?" Toch is dit niet eenmalig maar komt iedere keer weer terug.

Foutje

 There we go again? Geen gevoel in een aantal vingertoppen en een niet te onderdrukken gebibber. Gaat  het een wekelijkse aangelegenheid worden? Mag hopen van niet. Ik heb niet eens de verloren tijd van vorige week kunnen inhalen. Is het een voorbode en gaat het net als vorige week later op de dag echt mis?

Werkelijk?

 Broodje aap of een verfijnde reprise van de holocast? Soms stuit je op zaken, die je nauwelijks kunt geloven. Naar het schijnt, en het zijn niet de eerste de besten die aan de bel trekken, worden in China naast criminelen mensen van een bepaalde geloofsovertuiging (Falun Gong, een of andere Boeddistische richting waarin mensen een hoop mediteren en erg gezond leven) onder controle en als gevangenen achter de hand gehouden voor onvrijwillige orgaandonaties. Mensen worden hiervoor zelfs om het leven gebracht. Staatsgestuurde moorden.

 Je krijgt het niet bedacht. China is op een hoop terreinen (Tibet, Mongolië, Oeigoeren, digitaal gestuurde volledige sociale controle, etc.) niet lekker bezig, maar dit, als het waar is, gaat toch vele stappen verder. Lijkt me een onderwerp dat het vele malen meer waard is om energie in te steken dan BLM en aanverwante flauwekul.

 Vrg is natuurlijk of de Chinese overheid een boodschap heeft aan wereldwijde protesten. Behalve ontkenning en inmenging in binnenlandse aangelegenheden zitten de Chinese bedrijven en in feite zijn dat allemaal staatsbedrijven of door de staat getolereerde bedrijven zo diep overal in, neem alleen zoiets als de nwe zijderoute, de haven van Piraeus maar meer in z'n algemeen Europa (vooral het oosten), dat ze nog een heel stuk vervelender zouden kunnen worden.

Selectiviteit

 In feite snap ik een hoop niet van wat speelt in de wereld. Dat een tijdje geleden in de USA, naar later bleek een druggebruikende draaideurcrimineel door een wat overijverige politieagent het leven werd uitgedrukt, heeft een storm van protesten tot gevolgd gehad, die nog steeds nadreunen en waaruit de huidige modetermen 'diversiteit' en 'inclusiviteit' zijn voortgekomen naast een hoop geweld, plunderingen en ongenuaceerde meningsvorming (oa) over racisme. Ook in Nederland!

 Nu is onlangs een Franse leraar op straat onthoofd door een 'Allah Akbar' roepend persoon, omdat hij wat Islamonwelgevallige plaatjes heeft besproken in z'n klas en behalve een wat laffe vertoning met #JeSuisEnseignant in navolging van het net zo laffe en zwakke protest na de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo zijn ze inmiddels links en rechts in de media de boel alweer aan het downplayen ipv woedende betogingen à la BLM voor iets veel verder van huis! Geen moskeeën die geplunderd worden. Geen veldslagen in geïslamitiseerde wijken. Geen heftige veroordelingen vanuit de politiek noch vanuit de islamitische gemeenschap.

 

 Een hoop gezeur over de vrijheid van menigsuiting en de tegenwoordige toevoeging, dat je niet mag kwetsen. Bullshit van de bovenste plank. Er is altijd wel iemand of een instantie die zich gekwetst voelt.  Ik hoorde vandaag nog iemand zeggen: "Vrijheid van meningsuiting is absoluut". En dat klopt anders is het geen vrijheid van meningsuiting meer maar zelfcensuur. Als je iemand doelbewust loopt te kwetsen is dat niet erg netjes, maar het zijn woorden gvd geen stokslagen of hakmessen. De grens is geweld en die is dus voor de zoveelste keer vanuit de islamitische hoek overschreden en blijkbaar schijt men in de broek om dat onomwonden helder te benoemen op een paar enkelingen na. Dat is niet zoals het zou moeten zijn.

Groen(te)

 Meerdere kilo's vnl groene pepers, vele kilo's groene tomaten, een kommetje gekleurde mini's en een kom pas oranje kleurige Trinidad Moruga Scorpion, met z'n 1,2 à 2 miljoen SHU in de top drie van de scherpste pepers. Kortom mooie plant maar met die pepers kun je niks bruikbaars doen. Je zou eerst een jaar of wat je smaak moet afstompen, voordat je met dat soort pepers iets met koken kunt doen. Eentje, zeg 10 gr vers, op een kilo 'normale' pepers, die dit jaar een stuk heter zijn dan afgelopen jaar, zou het geheel compleet oneetbaar maken. En dan neem ik niet mij maar Mariana als maatstaf, die wat meer gewend is dan ik.

 D'r hangt al een partijtje te drogen in de keuken, maar of dat nu de oplossing is, waag ik eigenlijk te betwijfelen. Het is gewoon een misser geweest en als zodanig in feite al afgeschreven. Was maar één plant (en een cadeau) dat scheelt ook. Al die kilo's andere pepers en ook de groene tomaten geven mij concretere hoofdbrekens. De pepers zijn gewoon laat. Andere jaren nooit zo'n berg overgehouden op het moment, dat de eerste vorst toesloeg. En die eerste vorst is volgens mij aan de late kant. Met de tomaten een soort gelijk verhaal, maar dan meer een kwestie van maar doorgroeien en doorgroeien. Daar zijn al heel wat kilo's van af gekomen. Dus qua tomaten is het meer een teken, dat ik het goed heb gedaan.

 Wat het precies ga worden, moet ik nog eens goed over nadenken en het internet erop naslaan, maar conserveren is nauwelijks te voorkomen. Vrg is alleen hoe? En ..... waar haal ik de tijd weg?

Vooruitlopen

 De eerste ochtend met een geheel wit weiland achter de tuin. De eerste serieuze nachtvorst. Geen ontkennen meer aan. Niet dat ik de komst van de winter probeerde te ontkennen maar voor hen die hun kop wel in het zand probeerden te steken, is dat wederom zinloos gebleken. Het zou vannacht de 0º aangetikt hebben, maar zoals wel vaker is gebleken, mag je hier bij de waarden die Weeronline.nl geeft wel wat graden optellen, vooral als dat in neerwaartse richting is. Die 0º was er al om elf uur toen ik met een stel dames voor hun nachtrondje ging en het koudste moment is pas ergens tussen 4 en 6 in de ochtend.

 

 Vandaag de laatste paprika's, pepers en (groene) tomaten plukken en de planten verwijderen. Einde tuinseizoen 2020. De aardbeienplantjes staan nog fier overend. Doet me deugt. Mag ook wel bij een winterhardheid van -25º, maar toch. Het zijn van die kleine succesjes die goed doen. Kleine moeite, groot(s) resultaat. Ergens, nog wel ver weg maar al vaag voelbaar kriebelt tuinseizoen 2021 al.

 

 Misschien de eerste aalbessen, meer dan één kruisbes en natuurlijk de aardbeien. Dan de kas, maar dat is in feite 'hors categorie', en de andere rondzwevende plannen. Maar nu eerst de realiteit. De aankomende winterperiode en de daarvoor nog noodzakelijke voorbereidingen.

Avondvulling

 Nou, bijna een gewone dag. Had beter maar ook makkelijk slechter gekund. Ik mag met een gerust hart aan mijn avond beginnen. Eerst nog een konijnenvoermaaltijd in elkaar draaien. We zijn niet van het rigoreuze maar er zal toch iets anders moeten, wil het lichaam zich genoodzaakt voelen om de opgebouwde vetreserves aan te spreken. En veranderingen in het eetpatroon lijken me makkelijker vol te houden dan iedere dag 5 km lopen. Dan zit ik liever een half uur op de hometrainer, maar dat hou ik nog ff achter de hand.

 

 Na de salade even weg van de Pc. Zin in een paar kranten. Enige afleiding van mezelf. Je weet nooit wat je tegen komt en dat is prettig. Het dorpse bestaan kent vele voordelen en prettige kanten maar je moet wel moeite doen om je horizont niet tot de dorpsgrenzen te laten krimpen. Het meest recente nieuwtje is dat de zoon van de directeur van de vuilophaaldienst in de bak zit. Eerst in Spanje maar hij mocht zijn straf uitzitten in Roemenië, alwaar de zoon van Ana, Mariana's troeteloudje, een advocaat, voor hem een stevige strafvermindering schijnt te hebben geregeld. Daar moet ik het weer voor even mee doen.

Omdraaien

 Het weer zakt weg en mij komt dat eerlijk gezegd goed uit. Hoef ik me niet lastig te vallen met wel of niet de tuin in gaan. Blijf ik gewoon huishoudelijk bezig. Met het oog op de winter dient de tuinkamer eens goed schoongemaakt te worden. Betonstof, gewoon stof, hondenharen. Het is, dat ik het meestal niet zie. Valt mijn oog wel op een stofgrijze ondergrond, waarvan ik me soms afvraag wat de normale kleur ook al weer was, dan voelt dat ongemakkelijk.

 Het ligt er allemaal zo dik overal op, dat het bijna een genot moet zijn om het te mogen verwijderen. Vette stofzuiger, lijkt wel wat op zo'n klusding, waar je apparaten op kunt aansluiten en dan de ergste rommel direct wordt weggezogen. Misschien is het een idee om direct zooi op te ruimen, die daar maar ligt te liggen of staat te staan maar in feit niks in de tuinkamer heeft te zoeken. De wasmachine bijvoorbeeld.

 Ruimte zou prettig zijn, omdat het eigenlijk de bedoeling is om er van de winter met het oude meubilair aan de slag te gaan. Zo begint het verplaatsingscircus ingegeven door de steeds duidelijker aanrukkende winterperiode.

Tsjokken

De Tsjok-Tsjok Blues

 

Tsjok, tsjok naar de keuken

Tsjok, tsjok naar de koelkast

Tsjok, tsjok naar de koffiemachine

Tsjok, tsjok naar de Pc

 

Recht die rug

Niet zo stug

Wat meer energie

Krijg het leven onder de knie 

Tsjok, tsjok naar de keuken

Tsjok, tsjok naar de koelkast

Tsjok, tsjok naar de koffiemachine

Tsjok, tsjok naar de Pc

 

Aanzwengelen die bak

Zet de onwil een hak

Rennen hoeft niet

Hou het doel in verschiet

 

Tsjok, tsjok naar de keuken

Tsjok, tsjok naar de koelkast

Tsjok, tsjok naar de koffiemachine

Tsjok, tsjok naar de Wc

Startprocedure

 Het gaat een prachtige dag worden. Zien in hoeverre we daar gebruik van kunnen maken. Hoofd en lijf voelen wiebelig-zweverig aan. En de 1,5 km hondenronde voelde vanochtend aan als een veelvoud. Nog niet terug op de gewenste degelijkheid. Maar goed, dat 'iets doen' mag geen onoverkomelijk probleem zijn. Zelfs spitten houd ik niet bijvoorbaat voor onmogelijk.

 In beweging komen heeft de hoogste prioriteit. Daarna mag de bal een hoop kanten op. Wat dat betreft heb ik momenteel weinig voorkeur. Het zal wel iets met buiten en misschien ook wel in de tuin worden, maar als ik nu iets zou moeten uitkiezen, zou ik het met 'Iene, miene, mutte' doen.

 Eerst maar eens alles netjes op een rijtje krijgen. Ben er tenslotte weer een halve week uit geweest en bulk vooralsnog niet van de energie. Dat was gisteren niet beter en bovendien zondag en toch aardig bezig geweest. Kortom, komt wel goed.

Groeiproblemen

 Nieuwe week. Nieuwe ronde. Alle kansen. Gisteravond al een aardige start gemaakt met achteropgeraakte zaken. Helaas liep ik vast in de email. Een paar dagen geleden hetzelfde, maar toen dacht ik aan een overijverige spamdetector aan de ontvangende kant. Dat twee keer in een paar dagen tijd leek me stug. Dus wat verder gekeken en jawel hoor. Mijn host is onlangs voor de zoveelste keer opgeslokt door, neem ik aan, een grotere partij. En het is niet de eerste keer, dat bij een dergelijke overgang problemen ontstaan met de email.

 

 Digitaal gezien werk ik met hamer en beitel. Mijn mailprogramma op de laptop is Eudora. Ik kan nog net kiezen tussen Pop of Imap, ook iets met SSL, maar dat gaf één van de vorige overnames problemen en is toen uitgeschakeld, poortnummers kent het programma maar eentje en of ik nu mijn eigen website als mailserver moet/mag gebruiken of die van het nwe hostingsbedrijf moet nemen is me niet duidelijk. Dat het aan het programma zal liggen lijkt me duidelijk, zeker omdat de email op de Iphone geen problemen geeft.

 

 Direct maar in de pen gekropen. Zien hoe servicegericht de nwe helpdesk is. Mag hopen dat ze verder komen dan het voorstel om een ander emailprogramma te installeren.

9669

Enkel voor de cijfermatige esthetica!

Vergisten

 In de tuinkamer staan de gistingsflessen ondertussen vrolijk te bubbelen Het lijkt wel een familieplaatje. Grote flessen, kleinere fles en nog kleinere fles. De fles waarvan de gisting nog zo heftig was dat ie door het waterslot naar buiten kwam met meer dan CO2 alleen is gekalmeerd. Daarvoor zijn de flessen, waarin de gisting in de aanstaande wijn leek doodgevallen, weer opgang gekomen. Alles onder controle, kortom.

 

 Straks de flessen een beetje schoonmaken. De heftig gistende fles heeft naar hartelust staan spetteren. Daar uiteindelijk wel een soort van oplossing tegen gevonden. Niet tegen het gisten maar tegen het gespetter, maar toen was het 'kwaad' al geschied. Als alles normaal verder loopt cq bubbelt, heb ik ff een paar weken rust op het vlak van de wijnmakerij.

 

 Uit de meting van de most, die al een halve resp. een hele week in een ton heeft staan gisten, bleek de potentiële alcohol nog 7,5 resp. 6 procent te zijn. Die moeten dus nog gehaald worden. Voor de rode wijn van de gekochte druiven zou 13-15% mogelijk moeten zijn als de extern toegevoegde gist zijn werk naar behoren doet. De wijn van de combi huis- en marktdruiven is helaas minder voorspelbaar omdat ik stomgenoeg het sap niet heb gemeten direct na het kneuzen. Volgend jaar beter.

Verouderen

 Het morbide overwicht krijgt weer wat relativerend tegenwicht. Geen fluitje van een cent met al de chemo-verhalen in mijn directe omgeving en de overall ellende van Covid-19. Dat zal de onvermurwbare overlevingsdrang zijn, zullen we maar zeggen. De rollen van fysiek en mentaal zijn inmiddels omgekeerd. De eerste is door de laatste ingehaald. Maar dat maakt het ook concreter en hanteerbaarder. Alles went tenslotte. Een gegeven wat op het mentale vlak helaas stukken minder geldigheid heeft. Kortom we modderen voort tot het weer ff niet kan, doen een stap terug tot het weer beter aanvoelt, schakelen op, etc.

 Het voelt oud aan. Een proces, dat het afgelopen jaar in een stroomversnelling beland lijkt te zijn. Je zou er bijna voor in een praatclub willen zitten om te weten of zo'n schoksgewijze aftakeling nou eenmaal bij het leven hoort of niet. Tenminste ik ga van schoksgewijs uit en hoop niet dat dit het resultaat van een liniaire verband is. Zo ja, dan kan ik me beter in de pro's en contra's van rolstoelen of rollaters verdiepen ipv in de opbouw van een broeikas.

 Ga weg! Ik laat me weer meeslepen. De onverslaanbare donkere kant van mijn denken. Tijd om andere paden te bewandelen. Uiensoep maken om de aangestastte uien niet helemaal verloren te laten gaan bijvoorbeeld. Zelfs spitten zou qua weer volgens mij kunnen. Maar ja, zondag hè.

Opsteker

 Of ik zo vriendelijk zou willen zijn om het restant van het aankoopbedrag over te maken dan kan het transport worden geregeld. Dat is boven verwachting. Ik had eerlijk gezegd, gezien de aanloop, niet deze stipheid in de aflevering verwacht. Er kan natuurlijk nog vanalles misgaan, maar een iets minder negatieve opstelling van mijn kant zou misschien ook een optie zijn.

 De levering komt voor geen meter uit. Was door de weinig soepel aanloop al naar het uiterste van het mogelijke geschoven om er dit jaar nog mee aan de slag te kunnen en het weer en mezelf hebben de zaken de laatste weken verder gecompliceerd. Komende week een prachtige week en werk voor drie weken te doen. Dat wordt afgewogen wegstrepen.

 Natuurlijk ben ik stik benieuwd hoe het er gaat uitzien. Moet groot, misschien wel groots zijn. Zoiets als een grote flatscreen in een kleine kamer. Niet vergeten om de aannemer aan zijn slippen te trekken. Maar ook zonder hem is er al genoeg wat gedaan moet worden. De laatste, sorry, voorlaatste grote ingreep hier ter plekke.

Neerbuigend

 Wat een koninklijk geklungel weer. Het zijn toch ook volledig incapabele lieden die Nederland door de virusperiode moeten zien te loodsen. Na al het geblunder, geaarzel, te laat zijn, te slap reageren, geen verantwoording willen nemen, etc, etc. deze week de teugels (wederom te laat) stoer, pseudo-doortastend aangetrokken met zaken als horeca dicht en geen reizen indien niet noodzakelijk en gaat 'onze' vorst er leuk ff tussen uit voor een paar weekjes vakantie in zijn buitenverblijf in Griekenland. Een land met een negatief reisadvies!!

 Zoiets gebeurd niet zonder medeweten van de MP en ging dan ook met het regeringsvliegtuig. Een grotere middelvinger opsteken naar het volk, dat je zegt te representeren, is nauwelijks mogelijk. En dan weliswaar je vakantie weer afbreken voordat ze goed en wel is begonnen, maar geen mea culpa maar het inmiddels gewoonte geworden ontwijkend, onkennend gedraai om de hete brei:

 

  "We willen er geen enkele twijfel over laten bestaan: om het COVID19-virus eronder te krijgen is het noodzakelijk dat de richtlijnen (het negatieve reisadvies ....) worden nagevolgd. De discussie naar aanleiding van onze vakantie draagt daar niet aan bij."

Her-herstel

 Weer terug in de wereld. Nog wat wiebelig in de benen en licht en zweverig in het hoofd, maar ook dat zal wel weer bijtrekken. Kortom aan de slag met het leven weer op de rails zetten. De stilgevallen tijd terug in beweging brengen en het weggeslagen uitzicht zien terug te krijgen. Dat met het oppakken van de draadjes is het makkelijke14/10 J'ai reçu l'évaluation foncière avec la demande (comme toujours) de le payer au plus tard le 15/10. Un peu de jours courts, n'est-ce pas? Je paierai le bilan du week-end via la Banque de France. J'espère que ce n'est pas un problème et que cela n'entraîne pas de paiements supplémentaires. deel in deze. D'r zijn de nodige 'moetjes' die al direct met de eerste de beste terugkerende energie aangepakt kunnen worden. 

 

 Met dat (voor)uitzicht werkt het anders. De overval heeft me geen goed gedaan. Niet dat ik overtuigd was dat in die zijstraat het leed geleden was of ook maar die hoop heb gekoesterd. Het heeft er gewoon onevenredig hard ingehakt en na al die tijd en rekingen van artsen weet ik nog steeds niet wat het is en waar ik aan toe ben. Het heeft dit keer mndn geduurd voor het weer zover was, maar geldt dat ook voor de volgende keer? En hoe zit dat met dat 'meer dood dan levend'? Wordt dat iedere keer iets minder leven?

 Ik zit op dat terrein al niet al te optimistisch in elkaar en een klap als deze komt gewoon vol binnen zonder enige afwerende tegenactie. Was de dood op hanteerbare afstand gezet, zit hij nu weer eerste rang. Geen stimulerend publiek.

Bevroren

 De mens wordt weer een beetje mens. Je moet het willen zien anders zou je het zo kunnen mislopen. Het gevoel van vele marathons te hebben gelopen, meerdere m3 hout te hebben gehakt en een paar uur met het hoofd tegen een muur hebben staan bonken, zakt langzaam weg. Het wil weer maar kan nog niet. Met een beetje geluk zou het morgen weer een redelijk normale dag kunnen zijn.

 Zou niet gek zijn. Alles wat is blijven staan met de bedoeling gisteren gedaan te worden, staat er nog. Alsof je onverwachts d'r vandoor moest en niet meer de tijd had om het ff op te ruimen. Raar gezicht. Een stilleven. Een gestold moment.

Onderuit

 Een gat in het blog. Ff van de wereld geslagen. Je kunt je oud voelen en oud vvoelen. Het voelt na een dag nog steeds meer dood dan levend. Het heeft ff geduurd maar daar was ie weer. Nu bijkomen. Het hakt er fysiek en mentaal stevig in. Behalve dat ik weinig kan, het indrukken van wat toetsen lukt net, is er ook een neiging om op te geven. Het hoeft allemaal niet meer. Zoveel moeite doen en dan met ongekend gemak onderuit geschoffeld worden. Dit wordt weer helemaal onder aan beginnen.

 Het is mn de mentale weerstand die niet meer is, nooit meer geworden is, wat hij ooit was. Behalve dat me dit een paar mooie tuinwerkdagen gaat kosten, mag het hele bouwwerk opnieuw gestut worden. Zonder dat kan gewoon niet meer. Zien hoelang het deze keer duurt voordat alles weer een beetje wil vlotten.

Viraal_56

 Volgens mij wordt er een hoop geklooid op dat vlak. Dat zou toch beter moeten kunnen met een beetje meer van het gezonde boerenverstand. In elk geval in Nederland. Meer dan Nederland en Roemenië hou ik niet bij. Mocht je dat wel willen is het volgens mij een ideaal recept om dol te draaien. Roemenië scoort net als Nederland met ietsje minder inwoners 4000 nwe besmettingen per dag waar Nederland een paar dagen geleden door de 7000 is gestoten.

 

 Nederland zwabberbeleid. Roemenië consequenter. (Hier ging het mis)

Badwater

 De avond schiet voorbij. Net een uur in bad gelegen. Mens, wat was ik daar aan toe. Na een paar dagen klooien met een washandje werd het tijd voor het ruime sop. Mariana mag door onvoorziene omstandigheden, maar dat is een verhaal apart, niet in bad. En dat terwijl ze dat normaalgesproken stug iedere avond doet als water en electra meewerken. Geen uur, maar wel een bad. Dan vind ik wat later een al voorgevuld bad en als het niet direct uren later is, omdat Mariana vroeger het bed in duikt dan normaal en ik later, is het badwater nog van een temperatuur, dat ik mijn zenuwen voel terugtrekken in een reflex om verbranding te voorkomen.

 Heb ik geen zin in badderen, in deze ben ik minder consequent dan Mariana (uitzondering?), of is het water te ver afgekoeld of dusdanig vuil, dat ik vrees er vuiler uit te komen dan ik erin zal gaan, dan laat ik het water gewoon weglopen. De onuitgesproken afspraak is dus dat zij het bad laat vollopen en ik het later op de avond laat leeglopen.

 Tegen middernacht heb ik weinig zin om het bad vol te laten lopen. Dat is de afgelopen dagen wel gebleken. Voordat het bad voldoende gevuld is, kan ik allang in dromeland vertoeven. Ook een douche is het niet. Dat is meer iets voor de ochtend maar dan wel ergens tussen negen en tien en niet bij zevenen zoals vanochtend. Het luistert allemaal tamelijk nauw. Kortom, vanavond alerter dan normaal, eerder richting de badkamer getogen en heerlijk liggen weken.

Realiteitszin

 Tijd verdaan? Dat is een vrg die zich opdringt zo in de aanloop naar de winter. Had ik meer moeten doen? Meer had natuurlijk altijd gekund, maar zou het de dringerigheid van de aanloop naar de winter hebben voorkomen? Als je alles vooraf weet .... dan kon je vroeger al voor een dubbeltje de wereld rond. Dat zal nu wel een euro zijn, maar toch.

 

 Ik kan terugblikkend op de zomerperiode met gemaak een berg kritiek over mezelf heen kieperen, maar ergens voelt dat onterecht aan en dat heb ik de laatste jaren niet zo vaak gehad. Ik moet dan ook om te beginnen trouw aan mijn basis blijven. Het streven is tenslotte om te doen wat gedaan moet worden zonder de leuke dingen te verdringen noch in de stress te schieten. Geen gesloof van zeven uur in de ochtend tot ver in de avond om de eeuwig aankoekende verplichtingen terug te dringen. Niet het "Straks als alles gedaan is ....". En het kan natuurlijk altijd beter maar volgens mij is dat best aardig gelukt.

 Het is nu zaak om de overgang naar de winter fatsoenlijk geregeld te krijgen en dan in de winter hetzelfde trucje herhalen maar dan binnenshuis. Opruimen, plaatsmaken, afronden.

Wissel

 Snel gepiept. Een hoop drukte om niks, zoals meestal in dit soort situaties. Sissi moet vanochtend bij het verlaten van de slaapkamer naar binnen zijn geglipt, want lag op bed. Jas aan en opweg naar de laarzen kwam Mopke me uit de tuin tegemoet. Blij en enthousiast. Die heeft het een uurtje naar haar zin gehad.

 

 Nu dat geregeld is, kunnen we aan de slag met de rest van de dag. Eerst maar even heel iets anders dan wat ik me net nog bedacht. Tja, het blijft schuiven en kiezen voor een zo optimaal mogelijk gebruik van het inmiddels sterk beperkte aantal daguren. Ik geef het water nog even de kans om wat verder weg te zakken, er staan nog wat druiven waar het een en ander mee moet.

Ombuigen

 Het mid-maand blogdipje? De woorden nemen het ervan en zijn nauwelijks vooruit te branden. Daarbij vanochtend de rust niet. Honden vrijgelaten en met slechts twee van de drie teruggekomen. In feite met drie maar net op het laatste stuk in de tuin was Mopke ineens verdwenen en laat zich al ruim een half uur niet zien ondanks geroep en gefluit. Er moet iets interessanter zijn dan haar goed gevulde ochtendvoerbak.

 Gelijktijdige afwezigheid van Sissi doet de ergste fantasieën een kans geven. Het kost moeite die enigszins onder controle te houden en te voorkomen dat ik mezelf gek maak. Wat, zoals al gezegd, de rust niet ten goede komt. Zonde want het beloofd een prachtige dag te worden. Kwik nog maar net boven het vriespunt en zo'n staalkoude oranje zonsopgang aan een verder wolkenloze hemel.

 Na deze koffie maar weer jas en laaarzen aantrekken en zien, dat ik de dame vind en ev. kan zien wat haar reden is om niet naar mij te luisteren. Een dag als deze moet je naar je hand zetten en niet met je op de loop laten gaan. De tuin, de tuin, ja de tuin. Zien of de nattigheid al hanteerbaar is en anders maar gewoon wat anders.

Aandachtig

 De aardbeien zijn rijkelijk begoten. Had wat minder gemogen met het oog op de tuinactiviteiten in de wachtrij. Zelf gedaan wat ik me had voorgenomen met dien verstande, dat ik bonen heb gedopt ipv van druiven ontsteeld. Zelfs de tijd gevonden om ietsje meer aandacht zowel aan lunch als avondmaaltijd te besteden dan de afgelopen dagen het geval is geweest.

 D'r moeten bij beide wat kilo's verdwijnen, bij de een wat meer dan bij de ander, en dan is instantvoer niet het meest aan te bevelen alternatief. Makkelijk, maar dat is in de ruimste zin van het woord sowieso ws de oorzaak van het overschot aan kilo's. Net begonnen is het nog zoeken naar waar de schoen precies wringt om met de minste aanpassingen het grootste effect te bereiken.

 

 Het is niet zo moeilijk om de drie-eenheid eten-drinken-bewegen dusdanig af te knijpen dan wel op te voeren, dat de ene kilo na de andere het loodje moet leggen. De werkelijke uitdaging zit 'm in het voor elkaar krijgen op zo'n manier, dat je het ook vol kunt houden als de noodzaak minder gewichtig is geworden. In feite een nw normaal creëren.

 We zoeken. Nog meer groenten dan we al verorberen kan nauwelijks meer. Iets met fruit als maaltijd? Voor minder vlees geldt in feite hetzelfde verhaal. De alcohol moet het al tijden ontgelden. Wat in feite overblijft is de hometrainer. Wandelen is leuk bedacht maar weersafhankelijk en erg tijdsintensief. En op de fiets springen IRL is met de winter voor de deur alles behalve een aantrekkelijk idee.

Leerweg

 Gisten, suiker(s), soortelijk gewicht, hydrometer, refractometer, vinometer, wijnweger, zuurgraad, restsuiker, titreren, kookmethode, etc, etc. D'r is nog een weg te gaan, voordat ik zoiets ogenschijnlijk simpels enigszins kan controleren.

Overmacht?

 Niksnie regen. Verschoven naar de middag. Ik reken er wel op, anders moet ik de aardbeien straks zelf water gaan geven. De regen is sowieso helemaal ingepland. De keuken kan wel weer enige extra zorg gebruiken. Het blijft zo'n heerlijke aanslibplek. En natuurlijk zou ik nog duizend andere dingen willen doen, maar laat ik reëel wezen, als me d'r nog een of twee extra lukken, mag ik in mijn handjes knijpen.

 En die extra's betreft dan oa het onstelen van de laatste partij druiven, voordat die het lot ondergaat van de vele andere staartjes van klussen, die links en rechts zijn blijven liggen. Vrg is of we wel genoeg hebben. Maar dat is voor latere zorg. Eerst de keuken fatsoeneren en weer een poging ondernemen om meer ruimte vrij te krijgen. Het blijft een eeuwig heen en weer schuiven, passen en meten of een geschiktere plek elders toewijzen.... als die al te vinden is.

 Alweer weken zin om iets te bakken of weer een keer uitgebreid(er) te koken, maar zou bij god niet weten waar ik de tijd vandaag zou moeten halen cq ten koste van wat ik dat zou willen doen. De keuken gebruiken waar de keuken voor bedoeld is ipv van (tijdelijke) afstelruimte van wat elders nog meer in de weg staat. Heel stiekum denk ik dan, daar is straks in de winter tijd voor, maar geloven doe ik dat eigenlijk niet.

Meerwerk

 Geen tijd meer om met spitten te beginnen. Nog wat kleine klusjes en de dag is voorbij. Had verwacht verder te komen. Het beoogde perceeltje leek al voor het grootste deel schoon, maar dat viel tegen bij nadere beschouwing. Gelukkig vlotte het met mezelf beter naarmate de dag vorderde. Ik begin te vrezen voor Mariana's tulpen. Ze zullen wel in de grond terecht komen maar ws niet op de voorbestemde plek. Mijn hele zorgvuldig uitgedokterde schema loopt straks in het honderd.

 

  Morgen weer nattigheid en, hoewel minder blijft dat eens in de zoveel dagen t/m iedere dag voorbij komen de rest van de mnd. Het wordt kortom modderploegen of ik wil of niet. Helaas, maar wat doe je er aan? De tuin overkappen? Ik denk niet, dat dat de oplossing is. De nattigheid in de tuin komt door een te hoge grondwaterstand. Iets wat lokaal nogal kan wisselen en in onze tuin een probleem is.

 Beide 'exoten' in de tuin dit jaar zijn geen succes gebleken. Zowel de aardpeer als de artisjok nemen veel teveel plaats in beslag. Je zou een soort rand/border om de tuin moeten hebben van iets van 80 cm en dan zou ik de aardpeer volgend jaar alsnog in een speciekuip zetten. De artisjok mag laten zien, dat de plant de Transylvaanse winter overleeft. Zo niet, dan is ie opgeruimd. Zo ja, dan moet ik een betere plek er voor zien te vinden. De aardpeer moet ik goed opgraven, wil ik volgend jaar niet meerdere exemplaren hebben op dezelfde plek. Deze week de 'vruchten' klaarmaken en zien of het überhaupt de moeite van het voortzetten waard is.

Uitputten

 De aardbeien zitten in de grond. Doet weer ff goed. Maar gut, wat kost het een moeite. Voor het idee, dat ik aan mijn laatste 'meters' bezig ben, heb ik geen fantasie nodig. Eerder voor het tegendeel. Ga ik de aardbeien nog genieten? Etc. Overdreven? Dat zie ik (of niet meer) in juni-juli volgend jaar als de planten vruchten zouden moeten dragen.

 Negatief? Niet echt. Het is de verwondering over het afbrokkelen van de conditie in een tempo waar de smeltende ijskap van Groenland jaloers op zou zijn en dat gaat, zoals bekend, sneller dan goed is voor de wereld. Het wordt tijd, dat de hometrainer van 24 naar hier verhuist. Ik heb het me al vaker voorgenomen, maar zoals met meer dingen, daar is tot op heden niks van terechtgekomen. 

 Werkt dat niet verbeterend, dan kan ik me beter als een oude indiaan terugtrekken in de Karpaten en liggend of zittend, daar ben ik nog niet uit met mezelf, het einde z'n gang laten gaan. Ik heb me nooit een beeld van mijn tachtigste proberen te vormen. Altijd vanuit gegaan, dat ik dat niet ga halen. Maar stel wel, dan is dat inmiddels met een vooruitzicht waar ik niet op zit te wachten.

Gisten

 De dag voelt een stuk steviger dan die van gisteren. Niet teveel lullen hier en aan de slag zometeen. De tuin roept, smeekt. Het ziet er naar uit dat de dag zo mooi wordt als voorspeld. Niks wat dwars zit dus. Ondertussen borrelt en bubbelt het in de tuinkamer dat het een lieve lust is. Daar gelukkig geen omkijken naar. Niet de ongein van een niet willen startende vergisting zoals afgelopen jaar met de witte wijn.

 Me gisteren nog ff proberen te verdiepen in het fenomeen wijngist, verwachtende, dat er misschien betere varianten zouden bestaan dan die, die ik aan de rode wijn heb toegevoegd. In principe is het allemaal doodordinaire bakkergist met de moeilijke naam Saccharomyces cerevisiae. Door de jaren heen is daar aan gesleuteld door met name wijninstituten en nu heb je varianten zoals var. Cerevisiae of var. Bayanus die dan weer onderverdeeld zijn in weinig tot de fantasie sprekende toevoegingen als 'LS2', 'VR5', 'PDM', '7013', etc.

 Je hebt ze voor witte en/of rode wijn, voor Bordeaux of Bougogne, voor Port of Cider, voor extra smaak, voor extra kleur, etc, etc. Het lullige is, dat het of in grote hoeveelheden wordt verkocht of in zo'n kleine verpakkingen, dat het voor 25 ltr net de weinig is. Voor dit jaar niet meer echt interessant. Eerst eens zien of het gebruik van een externe gist een drogere wijn tot gevolg heeft dan de van nature aanwezige gisten voor elkaar krijgen. Dat is de eerste prioriteit, kunnen we daarna verder spelen.

Houtgestookt

  Dat de tegelkachel brandt, vanwege de eerste gistingsfase in het open vat, is door het hele huis te merken. Het ding staat helemaal achterin in feite op kelderniveau in de tuinkamer. De slaapkamer heeft na de tuinkamer het meeste profijt ervan, wat helemaal nooit de bedoeling is geweest. Verder mijn kamer en ook de eet- annex entreekamer kan er haar voordeel mee doen. Alleen de keuken schiet er bij in. Maar niks mis met een koelere keuken. Net zoals ook een koelere slaapkamer mijn voorkeur zou hebben. Helaas zit dat er niet in zonder ingrijpende verandering en een extra deur, waar we de deuren net de tent uit hebben gegooid.

 Na komende weekeinde zou de kachel in feite weer uit kunnen ware het niet, dat dan de temperatuur van in de twintig wegzakt naar net boven de tien. En dat zou best een stap zonder weg terug kunnen zijn. Dat is geen kattenpis. Zien of we het ding op een lager pitje goed kunnen laten functioneren. Anders wordt het gewoon iedere dag opnw aansteken, waar zo'n ding in feite niet voor gemaakt is.

Hangoudje

 Voor het eerst vandaag trekt het lamlendig, hangerige gevoel een beetje weg. Het had wel wat weg van het bijna vergeten kauwgumeffect. Niks ging vanzelf en wat gedaan werd ging zo langzaam, dat ik me stoorde aan mijn eigen tempo of beter het gebrek daaraan. Alles gedaan wat vandaag persé moest gebeuren om morgen de handen vrij te hebben. Dat mag een klein wonder heten.

 Na de koffie de diesel aan geslingerd en niet meer laten afslaan tot net na zessen. Weinig tot geen nadenken, enkel zoveel als nodig was om de volgende stap of handeling te kunnen verrichten zonder mijn nek te breken of halverwege een andere richting op te gaan. Van het beter in elkaar zetten van de kneuzer (iets zat verkeerd om) via het bijeen rapen van de onderdelen van de pers om deze schoon te maken, ondertussen speklappen knapperig aan laten bakken voor de lunch t/m het uitlaten van de honden op de namiddagronde.

 Af en toe mijn benen terug onder mij trekken, omdat ze nog langzamer waren dan het algeheel al langzame tempo. Ergens tegen het eind van het persen of misschien pas tijdens de hondenwandeling voelde ik de kanteling de betere kant op. Na de honden, koud twee uur in de grote fles zat er bovendien al een 4-5 cm dikke, diep paarsrode schuimkraag op wat rosé moet gaan worden. In het nog niet geperste vat wordt ook hard gewerkt. Als ik de deksel optil komt me de warmte tegemoet. De kleine dingen die de aanzet tot beter een duwtje in de rug geven.

Najarig

 Het houdt je bijna een dag van de straat. Het te veredelen vocht zit in de grote fles en de zooi is weer schoon. Nu de tweede fase van het vergisten: 4-6 weken. En dan op tijd van het bezinksel halen. Iets alerter zijn dan afgelopen jaar. Ik zet de boel ook niet meer zo warm weg. Of het effect, resultaat heeft, het gewenste resultaat, weet ik pas over 6 weken op z'n vroegst en misschien pas bij het bottelen over 6-12 mndn.

 

 Het is geen snel leerproces. Je mag wel oppassen, dat je de gedane aanpassingen niet weer vergeet, voordat je aan een nwe ronde begint. Noteren. Notities. Aantekeningen van feitelijkheden maar ook van overwegingen. Het suiker gehalte bijv., dit jaar gemeten, gaf een potentieel alcohol% van 15%. Of dat strak ook bereikt wordt is een stuk ingewikkelder om te bepalen. Nee, dat is niet zo. Wat ingewikkelder is, is de bepaling van de achtergebleven suiker. Alcohol kun je gewoon meten. Met die wetenschap, als het minder dan 15% is, dan zit er nog restsuiker in. Je weet alleen niet hoeveel.

 Nu zou ik willen kunnen zeggen een week rust en concentreren op de tuin. Eén partij druiven moet nog. Steeltjes verwijderen, kneuzen en 'voorweken'. Zou mooi zijn, als dat uiterlijk donderdag is gedaan. Dan kan zondag alles geperst en twee andere flessen worden gevuld.. Dan heb ik een week of vijf voor de tuin en het winterklaar maken van de zooi in de schuur en bijgebouwen. Dan praten we langzamerhand over de tweede helft van november, schiet speculaas me te binnen en loopt het water in mijn mond.

Onevenredig

  Net twee uur bezig geweest met het opruimen van de zooi van gisteren, wat gisteren door onvoorziene omstandigheden niet is gelukt voor de avond viel, en de voorbereidingen voor vanmiddag, Straks een half uurtje persen en weer een klein uur bezig met schoonmaken en opruimen. De verhoudingen kloppen niet echt. En dat blijft niet bepaald tot wijnmaken beperkt.

 

 In feite ken ik maar één handeling waar dat niet voor geldt en dat is de mise en place bij het koken. Maar als je dat dan weer ziet in het kader van het koken, zijn we terug bij 'af', Dat neemt namelijk meer en vaak veel meer tijd in beslag dan het koken zelf. Nu kun je wel gaan sputteren en zeggen dat de spade pakken en achteraf schoonmaken minder tijd kost dan een hele dag spitten. Dat klopt. Maar als je het spitten afzet tegen zaaien en oogsten, is de verhouding weer zo scheef als maar wat.

 Maar niet zeuren. We duwen ons door de dag heen, Sissi heeft net weer een rondje tuin gedaan en ligt inmiddels weer te slapen. Ditmaal in de zon. Jaloers. Ik ben jaloers. Had gedacht dat ik het niet in me had.

Vrgtkns

 Een dag in slowmotion? In aanleg zou dat best nog wel 'ns het geval kunnen zijn. Om te beginnen het bed al niet uit te branden. En inmiddels tuur ik wat voor me uit en vrg me af waar ik in godsnaam allemaal mee bezig ben en waarom of waarvoor. Wijn maken. Aardbeienplanten planten. Mest uitrijden. Spitten. Ontstelen. Afwassen. Bloggen, etc. Niet persé in deze volgorde.

 Sissi heef zich ondertussen tegen mijn rechter onderarm gevlei. Dat is de rust èn voldoening, die je zou moeten hebben. Beetje rondgerend in de tuin. Misschien gespeeld met een muis(je). Gepiept toen de voerbak leeg was. Haar ochtendportie melkschuim opgeslobberd. Nou, dat was het dan voor het moment weer. Nu op mijn arm liggen, straks op mijn schoot. Af en toe diep zuchten. Beetje wassen. Die komt de dag wel door.

 Zie mij daarentegen. De wereld onder handbereik via een kabeltje. Scherm voor mijn neus. Vingers op het toetsenbord. Meer in rust dan bezig. Trek in koffie, maar piepen werkt niet. Wil ik de aardbeiplanten niet laten verpieteren zal ik ze toch echt in de grond moeten stoppen. En Mariana's tulpen moeten deze mnd in de grond waar het nu nog een wild grasveld is. En zo leg je jezelf steeds weer dingen op die weer tot andere dingen leiden, etc en verliest gaande dat traject het hoe en waarom. De kat is de slimmere van ons twee.

Herkenbaar

 

Sloopwerk?

  Zware dagen. Blijkbaar. Net 2 uur van de wereld geweest. Van de week nog ergens iets gelezen over een 'power nap'. Maximaal iets van 20 minuten. Nou, dan heb ik er zes achter elkaar gedaan. Wat weer niet de bedoeling schijnt te zijn met het oog op de nachtrust. Laat ik daar nou vanwege dit soort zaken geen last van hebben. Het kost ff om bij te komen, wat weer niet het geval zou moeten zijn omdat ik na 90 minuten wakker ben geworden en netjes alle étappes van een rondje slaap heb afgelegd. Of was ik alweer aan een nwe ronde begonnen? In dat geval waren de laatste 20-25 minuten een heuse 'power nap' en zou ik verfrist en uitgerust wakker moeten zijn geworden. Wat niet het geval was.

 In de benen. Opruimen en schoonmaken voordat het gebrek aan daglicht dat onmogelijk maakt. De kneusmachine uit elkaar schroeven. Dat is het werk. De boel schoonspuiten is meer lol dan werken. En dan op naar een rustige avond en een rustige morgen. Ik verheug me erop. Daar betrap ik me niet zo vaak op. Het is, denk ik, meer de tevredenheid over de afhandeling van de eerste stappen van het wijnmaakproces van 2020. Eigenlijk geen tijd voor, toch voor gekozen èn gedaan.

Gedaan!

 Na 3,5 uur zaten de 2x45 kg ontsteelde druiven in de knip. In totaal 12,5 uur waarvan iets meer dan de helft met z'n tweetjes. Je krijgt bijna zoiets, dat die wijn nu niet mag mislukken. Van de handelingen die na het onstelen nog de revue passeren neemt alleen het bottelen nog enige serieuze tijd in beslag, maar niet meer dan een uur of twee, voorbereidingen en achteraf opruimen meegerekend. De rest kan tussen de bedrijven door.

 Het kneuzen is ook al achter de rug. Terracotta brandt. De beide tonnen (plastic) straks warm wegzetten en de zooi schoonmaken. Voor de ton met de potentiële rosé maakt het niet zo heel veel uit, maar soit. Die wordt morgen al geperst. Volgend weekeinde weer. Helaas te lang om het spul gewoon te laten staan. Daar denken de meeste mededorpbewoners anders over, maar wij denken wel over meer dingen anders.

Zachtjes

 Mijn kleine voorsprong op gisteren niet vergooien. Deze koffie nog en dan aan de slag. Wel met een kussentje of zoiets verzachtends. Ik ben dan weliswaar geen prinses op de erwt maar anderhale dag op beton zitten met als enige ondergrond een krant ter isolatie begint sporen achter te laten. Bovendien druipt het enthousiasme er niet vanaf vanochtend, dus een beetje lief zijn voor mezelf.

Dierlijk

 Communiceren met een vlinder. Het schijnt te kunnen. En met nog een hoop andere dieren ook, maar die vlinder verwondert me. De mens komt op dat terrein eindelijk van zijn/haar/het voetstuk af. Hoewel, 'het' kan kan ik in dit geval gevoeglijk weglaten. Mensen die zo met zichzelf bezig zijn hebben geen tijd om zich met zoiets als communicatie met dieren, andere dieren, want de mens is niks beter, bezig te houden.

 Ik zal er geen vegetariër of erger van worden. De natuur is tenslotte eten of gegeten worden, maar die hele industriële optuiging voor het verkrijgen van een spek- of runderlap stuit me al decennia tegen de borst. Doet me herinneren, dat we komende december iets met een varken moeten. Van de vleeskippen die Mariana's broer een paar mndn geleden heeft gekocht, mag ik hopen dat we niet ook een aantal exemplaren in onze maag krijgen gesplitst. Ik ben deze winter nog wel bezig om al die oude, slecht verpakte en overjarige gevallen uit de diepvries van 24 tot bouillon te verwerken en vervolgens iets smakelijks van het vlees proberen te maken.

 Mariana herinneren dat ze iets met een slager moet, die het dier in herkenbare delen weet te ontleden en ons inspraak geeft in de smaakrichting van de worsten. Ik zie dat weer uitdraaien op iets wat op het allerlaatste moment tot keuzes en beslissingen leidt, die enkel gedreven worden door gebrek aan beter.

Ontstelen+

 Van druiven ontstelen wordt je moe. Weinig anders gedaan vandaag en moe, dus het moet wel. Zes uur met een kleine onderbreking bezig geweest. Score: 38 kilo, deels met z'n tweeën. Ik kan me niet van afgelopen jaar herinneren, dat het zo'n tijdsintensieve bezigheid was. Vast verdrongen. De druiven zien er goed uit en moeten dat nog zeker een dag blijven doen. Het lijkt me buiten fris genoeg daarvoor.

 Als het morgen weer vrijwel een hele dag gaat kosten mag ik wel eerder beginnen. Ik zou het kneuzen morgen ook graag gedaan hebben. Dan kan de eerste partij zondag geperst worden en heb ik maandag de handen vrij voor de tuin. Het luistert nauw. Alles in alle rust achter elkaar, wat mijn voorkeur zou hebben, gaat meer tijd in beslag nemen dan ik te besteden heb in oktober. Dinsdag en woensdag weer nattigheid en kan ik me over het ontstelen van de huisdruiven buigen, direct kneuzen en dan in het weekeinde of zo persen. Liefs op hetzelfde moment als de tweede partij rood, die echt rood moet worden.

 Vandaag tijd genoeg gehad om de beste volgorde te bepalen. Het merendeel van de tijd werd echter in beslag genomen door beelden uit de Franse periode. Niet van LpM maar van plekken in de omgeving waar ik regelmatig ben geweest, zoals het busstation in Limoges. Veel meer plekken trouwens, die me meer dan bekend zijn, maar waar ik niet direct een naam op kan plakken. Een kruising hier, een afrit daar en soms een drone-vlucht avant la lettre. Frankrijk broeit nog steeds

Wisselvallig

 Straks weer met de druiven aan de slag. Zien dat we dat afgerond krijgen. Op het weer is geen peil meer te trekken. Het hele beeld voor 14 dagen verandert met de dag. Ik zal kortom met de tuin aan de slag moeten, modder of geen moddertoestanden en de wijn tussendoor geregeld zien te krijgen. Ik zie mijn voorsprong op vorig jaar al verdwijnen als de nog niet gevallen sneeuw voor de afwezige zon. Oktober, het is een beetje de maart van het najaar.

Ochtendruis

 Geen samen uit, samen thuis vandaag. Net de laatste twee dames binnenboord gehaald. Dat gaat dan weliswaar probleemloos maar het is niet zoals het zou moeten. Ik gun ze hun anderhalf uur vrijheid (en mezelf de koffie) maar ze waren al vrij vanochtend en dat zou ik graag beloond willen zien met iets meer volgzaamheid. Peuter hen dat maar 'ns aan hun kop.

 Laat vandaag. Grijs en grauw weer geeft niet veel licht in de slaapkamer met een diep-winterse slaapduur tot gevolg. Geen frisse ochtendzon die je het bed uit kietelt. Meer iets van 'Acht uur? Kan niet. Ik draai me nog een keer om.'. Maar je weet beter, dus je ligt niet meer lekker en besluit alsnog toch maar al aan de dag te beginnen.

 Op de automatische piloot tot aan de poort naar de tuin en gooit die open zonder de dames aan de lijn te hebben. Drie wervelwinden stuiven er luid blaffend vandoor. Rust! Voor ik de tuin uit ben hebben de honden al een paar rondjes over akkerland, weiden en maisvelden getrokken. Een van de naaste buren bleek bezig met grasmaaien voor z'n schapen. Beste man schrok wel ff van de hondenbende. Met Bobby iets op de achtergrond toch vier lawaaimakende beesten die in volle vaart op je af komen. Hij was niet blij. Meer dan dreigen of hun presentie demonstreren doen de honden niet. Maar zoals iedereen hier in het dorp hebben ze allemaal wel een of meerdere honden maar schijten in hun broek voor een viervoeter van een ander.

 Laatst voor het eerst iemand meegemaakt, die de honden uitnodigend tegemoet probeerde te treden. Dat zijn de honden absoluut niet gewend. De buurman werd al gauw met rust gelaten omdat ik doorliep en mij volgen weegt dan net iets zwaarder.

Cijfermatig

 'Elke dag iets, al is het maar het stoepje vegen' kun je dus ook in een formule vatten.

 

 

 

Rijden

 Voor het eerst sinds? Ik zou niet weten wanneer de laatste keer was. Het zal geen mndn geleden zijn maar een paar weken toch gauw. Ik was zelfs mijn snelheidsgevoel kwijt. Leek wel of ik op vakantie was geweest. Maar goed dat de mijn truckerwereld stilstaat als ik me niet laat blikken. Had de tijd doorgelopen, had ik een pissige ontvanger in Roscoff gehad en meer boete dan er geld stond voor de opdracht. Nu is geld inmiddels het laatste waar ik me in het spel druk over hoef te maken. Het banksaldo nadert de 300 miljoen euro.

 Ik moet zeggen, dat de rit helaas niet de rust gaf, die ik gewend ben te vinden. Moet er gewoon weer in komen. Volgende rit gaat naar Helsingborg. Drie dagen rijden. De route iets verlegd waardoor ik een nog niet gereden weg meeneem. Mijn percentage gereden wegen van de kaart van ETS2 zit inmiddels net boven de 80 en nog steeds geen wiel op Britse bodem gezet. Dat zegt me meer dan mijn banksaldo.

 Dat het oktober is, maakt dat we ons langzamerhand mogen gaan verheugen op de uitbreiding van het spel naar Spanje en Portugal. Benieuwd welke steden ze meenemen en welke overgeslagen worden, zoals Sibiu in Roemenië. Ëén keer in mijn leven door Spanje naar Portugal gereden. In 2009 volgens mij. In elk geval vrij snel na de dood van Y. Achteraf meer om mezelf te bewijzen, dat ik ook alleen in staat was om een nwe draai aan het leven te geven dan voor de lol van het autorijden, waar ik dacht dat ik het voor deed.

 Het aandeel van het Britse wegennet zal zo steeds minder belangrijker worden in het totaal. Er zijn geen andere linksrijdende landen in Europa. Wat het ook na het Iberische schiereiland gaat worden, men rijdt er rechts en als zodanig zal het voor mij geen obstakel vormen. Het meest voor de hand liggend als volgend project lijkt me de Balkan. Itt een hoop andere spelers, die er druk over speculeren op het blog van ETS2, laat ik dat verder over aan de makers van het spel. Op z'n tijd iets nws is nooit weg.

Losgezongen

 Verkiezingstijd komt er in Nederland aan en de partijen beginnen weer met het beloven van zaken, die ze straks niet waar gaan maken. Zoiets als de 1000 euro van Rutte of de stoere anti-immigranten taal van dezelfde partij, die schril afsteekt tegen het beleid wat ze zelf grotendeels bepalen. Zo nu het voorstel van GroenLinks om iedereen die 18 wordt 10.000 euro op z'n rekening te storten.

 

 Het idee is al te dol voor woorden, maar het word nog erger. Ze zijn er ook nog van overtuigd, dat het geld niet verbrast zal worden.

"Ik geloof dat als je mensen verantwoordelijkheid geeft, ze die in de meeste gevallen met beide handen zullen aangrijpen. Wij willen jongeren het stuur over hun eigen leven in handen geven. (...) Als je 18 bent mag je stemmen, begint je volwassen leven en geven wij je een kickstart."

 

 .... aldus partijleider Klaver. Kun je ze nog wereldvreemder krijgen?

Wijnproloog

 Via allerlei kleine klusjes geëindigd bij het ontstelen of eigenlijk onttrossen van de gekochte druiven. Het weer liet het toe al liet uiteindelijk een twijfelachtige miezer ons er mee kappen. De eerste ruim 20 kg zijn gedaan. Een Zen-werkje waar je helemaal in op kunt gaan.

 Natuurlijk ook een paar druiven geproefd en ze zijn niet extreem zoet en hebben ook iets zurigs. Helaas had ik vorig jaar nog niet alle wijnmakersattributen, die in mijn bezit zijn, boven water en kon bijv. niet het potentiële alcoholpercentage bepalen cq het suikergehalte. Dat gaan we nu wel doen èn noteren natuurlijk. Titreren voor de bepaling van de zuurgraad gaat me iets te ver. Wel ga ik proberen om gaande het gistingsproces het restsuikergehalte te bepalen om te zien of de wijn zelf de categorie 'Sec' kan halen of een steuntje in de rug nodig heeft.

 Nu eerst 2x 45 kg ontdoen van steelwerk en die kneuzen en met het vergisten laten beginnen. Ondertussen de huisdruiven plukken, rippen en kneuzen. De pers zal dit jaar meermaals aan het werk moeten en dat niet geconcentreerd op één dag. Da's jammer, want een hoop schoonmaakwerk wat dan steeds weer opnieuw gedaan moet worden.

 De eerst partij rood gaat na 24 uur trekken al in de pers in de hoop dat dat iets van een rosé oplevert. De tweede partij rood mag 7-10 dagen kleur en smaakstoffen aan de schil onttrekken. In de tussentijd zal ook de huisdruif geperst zijn. Hoelang die op z'n schil blijft staan moet ik nog met mezelf overleggen.

Maagdelijk

 Een blanco dag nog zonder beslag of aanspraak. Niks wat zich opdringt muv het uitlaten van de dames. Zo'n acht uur vrij invulbaar. Luxe of ontreddering?

Levering

 Altijd weer prettig als het weer levert wat de voorspelling was. Niet dan? Tja dat dat regen is zo vroeg in de ochtend is natuurlijk weer niet alles. Gooien we de ochtendroutine ondersteboven in de hoop, dat het na de koffie ff droog of in elk geval minder nat is. Wordt stevig afknijpen voor de dames. Helaas. Geen zin om al doornat te zijn voor ik het eind van de tuin haal.

 Mijn hoofd kan zoveel verandering en ongewone haast in de ochtend maar moeilijk aan en voelt alsof het achter de rest van het lichaam aan hobbelt. Bobby op de binnenplaats gelaten. Arm dier of stom dier wilde vannacht buiten blijven. Hij schoot naar binnen en de paar treden op naar het portiek voor de ingang en ging daar ff lekker schudden. Had hij beter voor het betreden van de treden kunnen doen. Gelukkig kon hij niet direct doorlopen naar binnen. Het dier eerst goed afgedroogd en toen mocht hij, blij als hij was, naar binnen. Honden houden niet echt van regen.

 Het klinkt al een stuk minder. Zien doe ik weinig vanwege de grotendeels gesloten luiken tegen de laagstaande ochtendzon .....

Keuzekrapte

 Rust in de tent. Honden al op de nachtronde geweest. Beide katten zitten tegenwoordig weer liever binnen dan buiten en Mariana ligt al een tijdje onder de wol. Itt gisteren geen dichtvallende oogleden net na achten. Die drie uur extra bed leverde vanochtend trouwens maar een half uurtje extra op. Scheve investering. Of moet ik nu de avonuren tellen? Dan zou het dus een eind na twaalven moeten worden vandaag. Zelfs na eenen. De rest valt gewoon onder het kopje 'Normaal'.

 Waar ik op normale avonden nog niet uit ben, behalve de keuze van de activiteit, is de drank. En dan drank in de meest ruime betekenis van het woord, iets dat je kunt drinken. Water heb ik op dit tijdstip echt wel gezien. Melk wil af en toe nog wel lukken maar dan met Nesquick. Een Latte Macchiato is me teveel werk. Frisdrank is net als vruchtensap maar zelden aan mij besteed. Het pilsseizoen is voorbij en bier heb ik zelden in huis. Alcohol laat sowieso eerder rillingen over mijn rug lopen dan water in mijn mond. Daar is op wonderlijke wijze een hoop in gewijzigd en naar het schijnt blijvend. Geen wijn dus en al helemaal niks sterkers. Wat blijft er dan nog over? Thee? Het meest verschrikkelijke vocht dat ooit uitgevonden is? Dat gaat dus weer in de richting van warm water met een smaakje en honing en/of gember, als er vooral maar geen thee in zit, nog niet de zweem ervan.

Sneldienst

 Maandag besteld. Gisteren een telefoontje met de vrg of het oké was als het spul deze week al zou worden verzonden. Rare vrg, niet dan? En vandaag geleverd toen we net terug waren uit Médias. Had ik de aardbeien nog mis kunnen lopen ook. Mooi verpakt. Mariana had van de koerier begrepen dat het pakket 110 kg zou wegen. Ik kon me daar weinig bij voorstellen. Bleek ook nergens op te slaan. 

 Het spul moet morgen overleven en dat zal het wel, want het was behalve mooi ook zeer functioneel verpakt in plastic, dat het vocht vasthoudt. Morgen schijnt het de hele dag te plenzen (ff checken ...). Weeronline blijft erbij, heeft de water hoeveelheid zelfs opgeschroeft van 20 naar 27 mm. Een 5 geven ze de dag. Zo'n laag cijfer heb ik nog niet gezien sinds ze met die cijferaanduiding voor het weer zijn begonnen. De tuin kan ik dus voorlopig vergeten. Daar stroomt het water nog van vorige week. Het planten van de aardbeien zal nog wel lukken maar spitten en zo zal een plakkerige toestand zijn.

 Vandaag de koemest netjes verdeeld over het perceel. Er ligt nu een laag mest van globaal 5-6 cm over het hele perceel. Hoe zouden de aardbeienplanten het vinden om met de nek in de koemest te staan? De wortels gaan gewoon de grond in, daar verwacht ik geen onverwachtse toestanden. Het is geen verse mest, dus zou het geen probleem moeten zijn. Maar ja, hoevaak heb ik zo aardbeien geplant? Nou, nooit. Dus maar mooi afwachten.

Proceskunde

 Hoezee!. Het is gelukt. We hebben ons basismateriaal voor het maken van de wijn van 2020. 110 kg was de vrg. 115 kg zijn het geworden. Ervaring heeft geleerd, dat ik globaal 45 kg nodig heb voor 25 ltr. Blijft 25 kg over die aangevuld worden met de druiven van 13 en 24. Bij elkaar zal dat meer dan 45 kg zijn. Afhankelijk van het 'teveel' wordt een 10 of 25 ltr fles extra gevuld.

 

 De man was druk, druk toen wij vanochtend aankwamen. Kan me dat niet van de afgelopen twee jaar heinneren. Toen had ik meer het idee, dat we hem een plezier deden. Zo'n momentopname zegt dus bar weinig. Het ging aan de lopende band. In Médias is hij een van de weinige zo niet de enige, die ook rode druiven verkoopt. De rest van het aanbod is overwegend wit en dan nog vnl Riesling. De auto was al over de helft geleegd. We hadden niet tot vanmiddag moeten wachten. Die is vanavond ws alweer naar huis gereden.

 Nu het schoonmaken cq ontstelen en de werkwijze bepalen. Daarvoor avond direct het internet opgedoken èn een interessante site gevonden. Een heel verhaal over gisten, enzymen, aminozuren, afbraakprocessen, temperatuur, etc. Ik zal niet alles dit jaar al kunnen doorvoeren, maar er zijn zaken waar ik duidelijk meer werk van moet maken, wil ik grip krijgen op het proces.

'Druivenpluk'

 Drie keer schijnt scheepsrecht. Laat ik hopen, dat dat ook geldt voor de aankoop van wijndruiven. Straks voor de derde keer in de richting van Médias. De beste man zal òf nog onderweg zijn òf net aangekomen zijn in Médias. Wij zullen er, na de koffie en het voeren van Iancu in 24, over 1 tot 1,5 uur zijn. Lijkt me stug, dat hij dan de inhoud van zijn hele afgeladen oude Mercedes (?) bus er al doorheen gejaagd zal hebben. Hij had het de vorige keer over 3000 kilo die hij in twee dagen verkocht had. Wij hoeven daar slecht 3,5% van.

 En dan kunnen we aan de slag met de vinificatie van jaargang 2020. Geen 100 ltr maar slechts 75 ltr en daarvan 2/3 rosé en de rest rood. Dat wordt al een kunst, maar dan ook nog zien, dan het resultaat droger wordt dan afgelopen jaar. Hoe? Geen idee. Op de een of andere manier moet het gistingsproces langer of vollediger zijn. Ik twijfel nog over het toevoegen van een extra gist of vertrouwen op wat van nature aanwezig is. Wat afgelopen jaar dus niet voldoende was om alle suikers om te zetten. Of kan wijn ook zoet smaken als de suiker wel helemaal vergist is?

 Er zijn nog vele vrgn te beantwoorden voor ik het idee heb, dat ik het proces van het wijnmaken onder de knie heb. Daarbij is het van belang, dat je steeds met ongeveer dezelfde druiven aan de slag gaat. Vandaar onze jacht op onze wijnman. Het wordt het derde jaar, dat we zijn combi van Merlot en Fetească Neagră als basis gebruiken. Dat het een combi is, maakt het al niet ideaal, maar het is tenminste rood terwijl de meeste verkopers in Médias handelen in witte druiven. Nu kun je van rode druiven goed witte wijn maken, maar van witte druiven geen rode wijn.

Nachtonrust

 Maandag werk je je een slag in de rondte en denkt om een uur 's ochtends dat het misschien slim is om in bed te duiken. Gisteren weinig fysieks gedaan en om half negen in de avond zit ik bijna rechtop te slapen. Trek er maar 'ns een peil op. Geen zin om me op te krikken en vroeg in bed gekropen voor wat een onrustige nacht zou worden met een zware slaap in perioden van 2-3 uur tot aan de rand gevuld met vermoeiende dromen.

 De laatste droom voor het verlaten van het bed ging over iets met treinen. Een ingewikkeld verhaal met gecompliceerde rangeertoestanden, het zoeken van een woning en gedoe in de trein. De centrale figuur was iemand die met een soort laptop op iedere halteplaats van de trein de verder automatisch openende en sluitende deuren moest ontgrendelen. Hij stak dan een dongle in het deurencircuit, rommelde wat op zijn laptop en 'ploep' ging een rood lampje branden en de deuren konden open resp. dicht. Op mijn vrg waarom dat ontgrendelen niet ook automatisch had gekund, kreeg ik een verontwaardigd maar verder onverstaanbaar antwoord, Waarop de letterlijk zeer gewichtige man zich omdraaide en met de neus in de lucht wegstrompelde.

Ontluistering

 Een stommiteit uit het boekje. Nooit gedacht dat ik ooit zo stom zou kunnen zijn. Ik voelde iets onder mijn voet en dacht "Ai, dat gaat fout". In mijn linkeroog hoek zag ik op dat moment de steel van de hark naar me toe komen. Alles in fracties van een seconde. De klap kwam goed aan. Op de wenkbrauw. Favoriete plek bij boksers en kooivechters. Ideale plek als je bloed wilt laten spetteren.

 De aanloop naar de middagbezigheden ging al alles behalve soepel. Met een ommeweggetje via het (deels) opruimen van de wijnkelder toch in de schuur terecht gekomen. Het akkefietje met de hark voelde als een teken aan de muur. Het verder opruimen en verslepen van dakpannen en bakstenen wijselijk gelaten voor wat het was en me over het schoonmaken van de gedroogde uien gebogen. Die kunnen niet buiten hangen als straks de nachten het beneden de nul zoeken.

 Een hoop, de meest uien hebben een 'deuk' opgelopen. Schijnt 'zijrot' te zijn, meer kan ik er tenminste niet van maken. Raar, want ze hebben op een stuk gestaan waar zeker twee jaar helemaal niks heeft gegroeid omdat het afgedekt was. Nu schijnen uien één van die groenten te zijn waar de 4 danwel 6-slag voor is ontwikkeld. Ze dus kortom een serieuze tijd niet meer op een plek moeten hebben gestaan voordat je ze er weer neerpoot. Daar zou iets mis kunnen zijn gegaan, maar ik hou pas voor het tweede jaar bij wat ik wanneer waar heb gezaaid, geplant of gepoot. Bovendien is het dan wel erg stug als zo ongeveer alle uien zijn aangetast. Klinkt me meer naar meerdere jaren achter elkaar de uien op dezelfde plaat poten. Dan blijft als enige optie dat het pootgoed al aangetast is geweest. Wat me weer flauw in mijn oren klinkt, want niet te controleren. Ik hoop dat ik met schoonmaken verdere aantasting kan voorkomen. De winter zal het leren.