Je vraagt je soms wel eens af, waar het mis is gegaan. Nou, afgelopen nacht, ergens tussen de doodswanen en de slaap in nog een helder filosofisch moment getroffen. De landbouw!! Daar is de ellende mee begonnen. Een beetje eten, drinken, bij het vuur verhalen vertellen en de soort instand houden was het ooit en het is het stomste wat er is, dat daar verandering in gebracht is. Een waarom überhaupt? Was moeders de vrouw het zat om dagenlang of langer in haar eentje tegen de koters aan te kijken als manlief uit jagen was? Was de heer des huizes het achter z'n maaltijd aan rennen zat? Is mevrouw uit verveling zaadjes gaan zaaien en zag dat het zo stukken simpeler was om een maaltje bijeen te krijgen, dan urenlang door bos en weiden te moeten struinen??
Hoe het ook zij, de combinatie van gemakzucht en behoefte aan zekerheid is de trigger geweest voor alle nakomende ellende van steeds meer teveel mensen en de daarvoor steeds weer noodzakelijke en uiteindelijk procesversterkende oplossingen. Familieverbanden, handel, commercie, industrialisatie, mondialisering .... Het had allemaal best anders gekund, maar een weg terug zit er niet in. Waar(in) dat zal uiteindigen lijkt me niet zo moeilijk te raden. Wanneer het probleem opgelost wordt, is moeilijker te voorspellen. D'r is geen beest, dat zo aan zijn leven hangt als de mens, ondanks de puinhoop die d'r van gemaakt is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten