Iets doe ik verkeerd. Maar wat? De derde keer dat ik deze week fysiek vastloop met alle lichamelijke irritaties en verkeerde gedachten vandien en daar weer uit voortkomende secondaire reacties in wederom lijf en de minder grijpbare geest. En dat zonder iets van een reden ter verklaring.
Hier gaat iets in een kringetje en gezien de frequentie door de dagen heen, mag je wel van een spiraal spreken. Niet speciaal neerwaarts en als dit opwaarts moet zijn, dan bedank ik ervoor. Nee, gewoon horizontaal. Geen dip, geen gepiek. Voortgang in de betekenis van geen stilstand. Helaas geen kabbelde stroom maar regelmatig een blokkade, die zich aansluitend vanzelf oplost.
Niet fijn. Maakt verkeerde herinneringen wakker. Niet dat die veel kunnen uitrichten. Daarvoor heb ik ze ver genoeg achter me gelaten, maar het geheel schept een sfeer, waar ik niet op zit te wachten. Heb genoeg aan mijn hoofd qua opstarten, aan de gang gaan en bezig blijven. Alle extra verstoring kan ik missen als kiespijn. Al heb ik die nooit gehad. En dat wil ik houden zo, ook overdrachtelijk. Daarom voor het eerste sinds weet ik hoeveel maanden me chemisch tot kalmte gemaand. Bijkomend voordeel zou moeten zijn, dat het de verkrampte spieren ontspant. Na komende week maar weer een sessie bij de fysiotherapeut beleggen. Dacht dat gehad te hebben, maar heb me daarin (weer een keertje) vergist, zoals met veel in mijn uiteindelijk nog steeds voortuitgaande voortgang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten