Zonder eigen plek en eigen zooi is het gauw afgelopen met bezig zijn als er geen dingen zijn, die gedaan moeten worden. Al dat gehang en geklep, waar men zich hier in volle overgave in uitleeft, is niet aan mij besteed. Ik leef ondanks mijn weerzin tegen haasten en altijd maar bezig zijn in een andere wereld. In een wereld met een hogere versnelling en als het de snelheid niet is die het verschil maakt, dan is het de efficiëntie van de bezigheden wel.
Het is één van de vele vreemde, tegenstrijdige zaken hier op het Roemeense platteland. Veel te veel dingen die gedaan moeten worden en dan toch alle tijd nemen om niks te doen of te klagen over het gebrek aan tijd vanwege het vele werk, dat maar niet minder wordt, omdat het uiteindelijk niet gedaan wordt of zo weinig grondig cq oppervlakkig, dat het geen zoden aan de dijk zet, sterker nog het eindresultaat erger is dan het uitgangspunt. Hopeloos. Gekmakende bezigheidstherapeutische kringetjes.
Het zal vast geen wet van Meden en Perzen zijn, maar er wordt hier wat af gekletst. Natuurlijk het altijd en overal geliefde roddelen over hen die niet aan het gesprek deelnemen, maar ook over al die dingen die zouden moeten gebeuren. Men praat er graag en uitgebreid over en vergeet, dat je die zaken ook gewoon kunt doen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten