Daar zitten we weer en niets wil behalve het weer. Moe, stijf, opgeblazen, verstopt, verkrampt ..... Noem het op. Allemaal van die weinig vrolijk stemmende toestanden. Welkom thuis! Niet te hard zijn voor mezelf, maar opgang komen zou niet verkeerd zijn. Maakt niet uit met wat. Het gras kan tot na de regen van morgen wachten, maar onkruid trekken heeft geen last van het weer. Ook de administratie kan onder alle weersomstandigheden en hetzelfde geldt voor de afwas, het stofzuigen en een hoop andere klussen, zoals inpakken.
Zò, de laatste restjes mogelijk enthousiasme zijn nu in de kiem gesmoord. Nog ff doordouwen tot we op de bodem zijn en dan kan de riedel weer los vanaf 'Start'. Vermoeiend, ik constateer het iedere keer weer en verbaas me anderzijds over mijn moeheid. Het wordt tijd, dat ik een plek heb, waar ik zonder wroeging op mijn gat kan liggen, dan heb ik d'r tenminste geen behoefte meer aan. Wedden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten