De minimumtarget voor vandaag is binnen. Klop, klop op mijn schouder. Bij dertig graden in de schaduw in de zon achter een zelftrekkende grasmaaier lopen duwen en trekken is behalve goed voor een hartverzakking van mijn cardioloog ook best knap. Nat maait het nou eenmaal voor geen meter, dus zeven uur 's ochtends is geen alternatief.
Hoe het ook zij, de rest voor of van vandaag is meegenomen. Eerst mijn asperges-lunch bereiden èn genieten. Dit keer gaat het ervan komen. Klein voorgerecht ook nog, iets met avocado. Redelijk acceptabele witte wijn uit de wijdere omgeving opengetrokken. Water staat op, asperges zijn gepeld, de peterselie fijngehakt, avocado nog onaangeroerd.
Ineens is het er weer.... Dat licht tintelende gevoel in mezelf, dat ik anders alleen van een goeie champagne ken. Alles veert op. Toeters tetteren, gelukkig slechts overdrachtelijk. De zon schijnt, dus daar hoef ik me niet mee bezig te houden. Nu zou ik willen feesten, mensen zien, terras hangen, Belgische bieren lebberen, Italiaanse mama's zoenen, de ene gang aan de andere rijgen, de wijnkelder plunderen en met 72 maagden in bed ploffen zonder daarvoor mezelf eerst op te blazen.
D'r mist iets in dat rijtje. Is het opgevallen? Straks weer verder met grasmaaien ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten