Weer enigszins vaste grond onder de voeten. Stukjes blauw breken door het grijs. Zegt alles en ook weer niks. Voorlopig lijkt het alsof ik 'het' weer voor ff heb gehad. Alle betrokken partijen hebben hun slechts mogelijk duit in mijn zakje gedaan. Mijn fysiek, het mentale deel, de gedachtenwereld en mijn fantasie ... geen van alle heeft zich gisteren ingehouden bij het bederven van de dag èn de nacht. Dichtbinden dat ding en over de schutting ermee. Beter direct de fik er in, anders zou een ander leven verzuurd kunnen worden.
Alles heeft met alles te maken. Was ik daar niet al van overtuigd geraakt, zou dat inzicht gisteren zonder veel moeite tot stand zijn gekomen. Een domino-effect zonder wereldrecord pretenties maar met eenzelfde weerga in al z'n eenvoud. Vier verschillende vlakken waar in no-time alles wat rechtop hoort te staan plat ging. Ik miste een beetje het verschijnen van kleurrijke taferelen als weer een deel in z'n totaliteit tegen de vlakte ging. Dit met uitzondering van de fantasiewereld, die in de nacht zijn kansen greep. Dat had van mij een onsje minder gemogen.
Ergens in het tweede deel van de nacht was het spel gespeeld, de lol er schijnbaar vanaf, doel bereikt of ingezien dat het niet bereikt zou worden. De storm is gaan liggen, geen steentjes meer om om te laten vallen. Rust. Volgende, ietwat bewustere maar minstens zo ongevraagde étappe: oriënteren, motiveren, stimuleren en realiseren. Goeie maandagmorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten