Zit je rustig niks te doen, zonder schuldgevoel want besloten, schiet je lijf in standje "Alarm, paniek, wegwezen en aanvallen tegelijk". Blijkbaar zijn er ergens spoken gesignaleerd, zonder dat mij die zijn opgevallen. Het hart wil er zonder mij vandoor, buik speelt voor ballon, hoofd voelt murw geslagen, deel van de ledematen lijkt van lood, de rug van staalbeton. Goeiemorgen, en dan is het net middag.
Beetje flauw om mijn dag op deze manier te verzieken. Zeker als je bedenkt, dat je het hoe dan ook toch echt zelf doet. Ook al is het niet bewust, het is jouw lijf en/of psyche, dat z'n eigen gangetje gaat. Zie dat zooitje ongeregeld, dat geen boodschap ziet in een kleine waarschuwing om van 'rekening houden met' maar te zwijgen, maar terug in het gareel te krijgen.
Paniek? Neuh. Zo zou ik het niet noemen, hoewel bron en vormgeving van dezelfde oorsprong zullen zijn, maar het is er niet minder vervelend om. De ademhaling is ontspoord, dat weet ik inmiddels, zelfs als ik in eerste instantie dat gevoel niet heb. Dus dit keer achteraf: Adem in ....., adem uit ..... .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten