Na een nacht vol rennen, zoeken, lachen en een ingewikkelde, haast ceremoniële operatie aan de billen vanwege een diepe snee in de rechterhelft, die gedicht werd door een arts met ontbloot bovenlijf (Worden we hier wijzer van?? Ik niet), stijf wakker geworden. Slaap is niet altijd zo ontspannend als wordt gepretendeerd. Het uitrustgedeelte lukt beter. Vroeg wakker, maar dan ook echt wakker, en dus bijna met de kippen uit de veren. Dan heb je ineens een zee van tijd in de ochtend. Veel meer tijd dan behoefte aan koffie. Voor je het weet staat je dan zinnige dingen te doen. Zinnig in de betekenis dat het goed is, dat ze gebeuren. Diepergravende overpeinzingen laten we maar ff achterwege.
Na wat huishoudelijke activiteit gaan we vandaag het gras te lijf. Twee dagen doen wat al gedaan is en dan aan den slag met het grovere werk. Gras van een meter hoog, bramen van dubbel zoveel of meer meters in de hoogte en ook bomen of boompjes zullen er aan moeten geloven. Dat een mens zich druk maakt over het voortbestaan van de natuur heb ik al nooit gesnapt, maar inmiddels weet ik zeker, dat die angst niks meer is dan projectie. De natuur kan rustig zonder mens, liever gisteren zelfs dan vandaag. De mens echter niet zonder natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten