Wat eerst een zee van tijd leek is inmiddels gekrompen tot een akelig overzichtelijke periode. Twee weken!! Twee!! Het leek zoveel toen ik nog verre van hier was. Wat eerst 12 werkdagen waren, zijn er nu nog maar 9 en eigenlijk maar 8,5. Heel even vloog het me vanochtend naar mijn strot. Gelukkig bulk ik van de ervaring op dat terrein en heb de schrik weggerelativeerd met beide handjes. Meer heb ik niet en zolang de dagen tot 24 uur beperkt blijven en de aarde niet op de rem trapt, moet ik het doen met het huidige stel riemen.
Eenmaal bezig werkt het ook anders, alhoewel nu al duidelijk is, dat ik wel meer maar zeker weten niet genoeg gedaan krijg. Èn dan heb ik nog niet naar het weer gekeken..... Ik geloof ook, dat ik dat maar niet doe. Het geeft me òf het idee, dat ik tijd zat heb, òf de vooruitzichten zijn dermate deprimerend, dat ik mezelf niet meer aan de gang krijg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten