Na een rustige periode waarin het lezersschaartje zich stabiliseerde, een lezer(es) uit de Verenigde Staten het voor gezien heeft gehouden, Frankrijk prominent aanwezig is omdat Google de eigen bezoekjes absoluut niet meer uitfiltert, Nederland zo goed als verdwenen is, Roemenië een vaste waarde is geworden, Duitsland tot voor kort stug volhield en de Okraïne met stip de kleine top is binnen gescheurd, wordt het blog sinds twee dagen weer overspoeld door spook-Russen. Het pept de pagviews op, maar verder ook niks. Doe mij de kijkers maar, waarbij ik tenminste nog het idee heb, dat ze werkelijk lezen. Ook al blijft dat 'gelezen worden' beduidend ondergeschikter dan het 'geschreven worden'.
Af en toe wel de neiging om het blog te pushen. Alsof de wereld op mijn woordenbrei zit te wachten. Behalve dat me daar in tweede instantie de zin van ontgaat, kost zoiets tijd en energie. Twee grootheden waar ik nou niet bepaald in grossier. Zo kabbelt het blog voort en ik denk dat dat zo goed is. De ene dag wat meer, de andere dag wat minder. Bijna iedere dag denk ik wel, dat ik helemaal niks te schrijven heb of weet, om dan toch weer een of meerdere stukjes aan het geheel toe te voegen. Een dag niet geblogd is een dag niet geschreven .... Hahaha, mooi niet "niet geleefd", daar is heel wat meer voor nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten