Elf uur geslapen. Elf!! Echt geslapen. Vrijwel droomloos. En het grootste deel nog aan één stuk ook. Elf uur in bed liggen is geen uitzondering. Ook geen regel maar enige regelmaat kan ik niet ontkennen. Als ik daar dan de helft van slaap en het aantal tussenstops onder de drie weet te houden, ben ik over het algemeen een redelijk tevreden mens. Qua slaap dan. Ik zou kortom blij moeten zij. Vlaggen, al zal niemand dat zien. Ben het echter niet. Integendeel.
Nou ja, tegendeel. Nee. Ik ben niet kwaad, omdat ik te lang heb geslapen. Ik ben wantrouwig en vraag me af of dit wel deugt. "Is er iets met me aan de hand?" schoot vanochtend eerder door mijn hoofd dan een "Ha, lekker, wat heerlijk geslapen!".
De verklaring ligt niet in de jarenlange beroerde nachten na oktober 2007. Dat ik die nachten heb kunnen volhouden, lag aan het feit, dat ik al decennia nachten draaiden van 4-6 uur. Dit is dus niet terug naar wat het in het recente verleden is geweest maar een complete stijlbreuk. Twee nachten in de tijd van één!! Wat een tijdverspilling, maar best lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten