Wonderwel aardig verlopen dag tot voor een uurtje of zo.. D'r hoefde niet zoveel te gebeuren, maar dat zegt niet altijd alles. De laatste zaken op mijn afkeerlijstje betroffen allemaal administratieve zaken. Afspraken maken, papieren invullen en opsturen, dingen bestellen etc. Daarvoor leek het me wel handig om de inmiddels weer tot een kloekformaat aangegroeide papierberg op de bijkeukentafel af te graven, de zooi te ordenen en op te ruimen.
Wat dan gebeurd is moeilijk uit te leggen. Een klap in mijn gezicht dekt de lading slechts deels. Het is meer alsof ik een mes in mijn handen gedrukt krijg met de mededeling "Maak er maar gehakt van!" en tegelijkertijd op een varken gewezen wordt, dat me vrolijk en wel knorrend en knipogend aankijkt. Al heeft die tafel vol achterstallige administratie meer weg van een onsympathiek ogende stier, die me al krabbend en snuivend duidelijk maakt, dat ik beter uit z'n buurt kan blijven. Een combinatie van beide. Iets tussen "Waarom in Godsnaam." en "Bekijk het ff."
Vergelijk je me met een draaiende motor, dan is het een moment waarop iemand zand in het mechanisme strooit en de boel knarsend tot stilstand komt. Het meest frustrerende is, dat ik er helemaal niks mee kan. Het gaat dwars tegen alles in wat op dat terrein van waarde is. Het is weglopen, ontkennen. Een struisvogel is er niks bij. Maar waarom?? D'r is geen achterstand of andersoortige schuld te ontlopen. Ik snap van deze weerstand werkelijk geen ene moer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten