Rare dromen. Vreemd weer. Maffe stemming. Zondag ... Zou dat er iets mee te maken hebben? Lijkt me stug. Het feit, dat Nederland bijna het Songfestival had gewonnen, was de Oostenrijkse baard er niet geweest? Nee, daar kan ik me niks bij voorstellen. Dat dit het beste nederlandse resultaat is in bijna 40 jaar, kan ook niet verantwoordelijk gehouden worden voor de uit het lood hangende dag. Nee, maar dat ik die 40 jaar heb meegemaakt, dat is wel raar. Normaal gesproken gaan dit soort verwijzingen over mijn grenzen heen. Inmiddels zijn die echter zover opgerekt, dat d'r dingen binnen beginnen te vallen. Wordt je fijntjes herinnerd aan de tijd, die je in deze mallemolen meedraait.
Nee, geen retro nou. Geen behoefte aan oude koeien. Was dat zo geweest, dan was ik wel het circus van de reünie's afgetrampeld, dat al jaren bezig is. Doen. Afsluiten. Opruimen. En wetende, dat ik absoluut niet zo'n opruimer ben, dan is het misschien ook te snappen, dat ik de boel niet weer te voorschijn ga halen, als het eindelijk is weggezet. En van de in werkelijkheid opgeborgen zooi is bij de verhuizing naar Frankrijk een hele massa door de versnipperaar en richting de tweedehands handel gegaan. Van wat hier nu bijna vijftien jaar in dozen heeft gestaan, is het grootste deel eenzelfde lot beschoren.
D'r is nog geen doos nieuw gepakt. Daarvoor is in een onderstroom van mijn hersenpan een soort continue selectie aan de gang en dat al jaren. Eerst sporadisch, inmiddels bijna 7/7, 24 uur per dag. De verhuiswagen, die ik nodig acht, krimpt bijna maandelijks. Alles wordt gewikt en gewogen en dat niet eenmaal, maar steeds weer opnieuw. En iedere keer weer valt er meer af. Tot mijn beide auto's beperken zal niet lukken, maar de truck wordt kleiner dan die van Utrecht naar hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten