Helder moment in het vorige stukje. Benoemen = bezweren. En aangezien schrijven niks anders dan benoemen is, ben ik dus in feite met bezweren bezig! Niet altijd, maar zeker op de momenten, dat een wens tussen de regels doorspeelt. Soms goed herkenbaar aan de drammerige hoeveelheid tekst, die op een dag zoals deze het blog ingeperst wordt. Volgens mij heb ik het zelfs meermaals in een soortgelijke richting benoemd.
Maar het klopt, het is een vorm van afdwingen. Een mengsel van redeneren, overtuigen, smeken, uitleg, verleiden en soms ook een poging tot regelrechte koehandel. Moet zeggen, dat het kopen van een nieuwe laptop misschien niet leuker, maar wel stukken eenvoudiger is. Je legt het geld neer en neemt het ding mee. De rest in het leven vereist heel wat meer loven en bieden en vooral geduld en doorzettingsvermogen.
Het geschrijf is daarin een beetje de vaseline, die het ergste geschuur weet te ondervangen. Meer invloed via mijn woorden is een erg aantrekkelijk idee, maar vooralsnog ontbreken daar de concrete aanwijzigingen voor. Net als voor bidden, babbelen met bomen, kaarsjes branden en vragen stellen aan het Universum. En wat die kip betreft, die zie ik liever op mijn bord of in de soep, dan er pas geslacht in rond te wroeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten