Vier vliegen in één klap. Daar mag ik me best wat veren voor in mijn reet steken. Om te beginnen een klus geklaard. Zomaar, alsof het niets is, terwijl het toch eentje uit de categorie was, waar normaal gesproken Brugman in het kwadraat zich resultaatloos blaren op z'n tong kan kletsen in een poging mij er toe aan te zetten. Nee, niks van dat alles. Schep gepakt. Dijk af gelopen. En gedaan wat gedaan moest worden.
Geen uren werk, maar zwaar werk. Blubber scheppen. De opvangbak schonen waar (een klein deel) van het water van het riviertje via een rooster het meer in loopt. Zand, bladeren en erger. Deels opgedroogd, want sinds begin van de herfst afgesloten. Schep in de modder en met de benen en rug als hefboom het zooitje met een soepele draai vanuit die zelfde rug 2 meter hoger op de kant mikken. Zweten geblazen en, je kon er op zitten wachten, een schot voor open doel voor het hele zwikkie verkeerde gedachten. En toen, als klap op de vuurpijl, brak de steel van de schep in tweeën.
Nog lang niet op de helft. Normaal gesproken het signaal om er mee te kappen. Dit keer de boel echter niet de boel gelaten en met gehalveerde schepsteel verder gewerkt. Inmiddels was de adem z'n regelmaat verloren. Mijn draai werd beduidend minder soepel door het verkrampen van de ene spierbundel na de andere in mijn bovenlijf. En het duveltje op mijn linkerschouder zat handen wrijvend te wachten tot het hart het zou begeven.
Heerlijk. Van God en het mobiele netwerk los. Een kilometer of twee verwijderd van de mogelijkheid van een andere menselijke ziel. Hoe langer ik stil blijf staan, hoe meer muggen van de geboden kans gebruik maken. Terugschakelen en verder scheppen. Tegen de tijd dat de bak geschoond was, had ik mezelf compleet opgefokt. Je mag je afvragen wat erger is de fysieke inspanning of de psychische achtbaan in mijn brein. Op de weg terug, door een rare miezerige regen, kalmeerde het zooitje gaandeweg. Bak schoon, fysieke grenzen afgetast, tegenslag weggewerkt en de verkeerde gedachten een dikke vinger gegeven. En dat alles in de regen. Eigenlijk vijf, dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten