Net blogbijdrage 1200 de digitale wereld ingeplempt en in mijn hoofd bezig met een (volgend?) stukje over krimpende teeltballen vanaf een bepaalde leeftijd als gevolg van een IQ, dat krampachtig boven de 150 probeert te blijven. Vraag me niet waarom. Mijn fantasie kan ook ik niet altijd volgen. Maar die ruimte is er weer en dat is goed.
Naast 1200+555+299+62+43 blogbraaksels, de plaatjes buiten beschouwing gelaten, constateerde ik gisteren, dat mijn dagboek de 1100 A4'tjes nadert. Elfhonderd pagina's volgestouwd met "Times New Roman"-tekst van net 10 punten groot. Behalve dat je gerust kunt stellen, dat ik aardig wat afschrijf, heb ik zo mijn vraagtekens bij de aardigheid van wat ik schrijf. Niet qua 'lief en leuk' zijn voor anderen, maar meer qua leeswaardigheid. Overstijgt die het niveau van de simpele registratie? In de blogbijdrages probeer ik daar nog bewust moeite voor te doen. In het dagboek lijkt het me meer een toevallige bijkomstigheid, mocht het lukken.
Is het belangrijk? Een niet onbelangrijke vraag. Ik zou het moet doorlezen om die vraag te beantwoorden. Laat ik daar nou niet zoveel behoefte toe voelen. Geschreven is kwijt, weg, gedumpt. Ik ben ervan af. Maar wil ik, dat een andere er ooit iets mee moet, doet of wil?? Stom eigenlijk, om je dat af te vragen. Of niet? Daar komt die Duitser om de hoek kijken, die zo af en toe door mijn leven is gefietst: Kempowski, Walter. Noteer je iets omdat het bijzonder is, of wordt iets bijzonder, omdat je het noteert. Daar zal ik de restanten van mijn IQ eens tegen aan gooien, ongeacht of dat ten kostte van mijn ballen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten