Het gaat en misschien wel beter dan gisteren met me. Niet dat het zo voelt of de energie er vanochtend eenduidig afknetterde, maar uitsluiten kun je een kleine vooruitgang nooit. Zo'n verschilletje dat in het geweld van de emoties snel over het hoofd wordt gezien, maar daarom niet vanzelfsprekend ontkent dient te worden. Ieder stapje is er een en uiteindelijk is die kleinst mogelijke verandering van niets naar iets de groots denkbare vooruitgang. Eigenlijk heb ik dus zeer waarschijnlijk een gigantische omslag gemaakt, maar is me dat vooralsnog ontgaan. Hetgeen weer niet zo vreemd is als voorafgaande goed is overgekomen.
Ben ik melig? Ja. Kan het anders? Terug hier, waar ik niet wil zijn, na dagen weg gewild te hebben, waar ik eigenlijk naar toe wil. Wat dat met de gemiddelde mens zou doen, weet ik niet, interesseert me ook geen ene reet, maar ik word er op puberale wijze dwars van. En dat op een leeftijd, waarop al hetgeen wat om je heen gebeurt, je zelf doet en voor de rest nog op de plank ligt weinig absolute waarde meer heeft.
Tijd om de boel hier los te laten? Was het dat niet al? Voorgenomen maar d'r niet van gekomen? Bedacht maar weer ontkracht? Draadje gemist? Voortslepend inzicht sleept zich voort. Ga ik daar nou aan vooraf of sluit ik de hekken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten