Anders zijn is leuk. Mezelf kom ik al 24 uur per dag tegen. Maar hoe kan het andere leuk blijven en jij toch jezelf, als het anders-zijn net leuk is, omdat het niet wil zijn zoals jou?? Kortom het eigenlijk zichzelf wil en laat dat nou net zijn, wat jij niet wilt! Is het nog te volgen?
Ja, we hebben het voor de afwisseling over vrouwen. Een onderwerp, waar ik al meermaals van aangegeven heb het onmogelijk te vinden en er geen verstand van te hebben en door de jaren ook niet heb weten op te bouwen. Het leuke van vrouwen is, dat ze anders zijn. Fysiek, al gaat dat door de jaren heen steeds meer op elkaar lijken, maar vooral toch in de bovenkamer en in die hen ongrijpbaar omringende wolk, die ze zo graag 'gevoel' noemen. Maar laat dat nou net ook de meest vervelende kant aan vrouwen zijn, dat anders zijn.
Ze willen hun gang kunnen gaan, maar wel alles van jouw gangen weten. Ze willen aandacht, tenzij hun aandacht toevallig door iets anders in beslag wordt genomen. Een mechanisme, waar nog geen algoritme voor gevonden is. Ze willen samenzijn, behalve als andere bezigheden hen daar van weerhouden. D'r is geen empatischer wezen denkbaar tot op het moment, dat begrip ook consequenties veronderstelt. Je mag dan wel wijzer worden met het stijgen der jaren, maar vrouwen blijven dat onontgonnen terrein, waarin je iedere keer weer vastloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten