Thuis moet ik, maar wil ik niet. Hier wil ik, maar kan ik niet. Het blijft behelpen, dat mag duidelijk zijn. Gisteren een dag voor Jan-doedel zitten wachten op de ruim van te voren aangekaarte ondersteuning en het vereiste gereedschap. Klopboor en slijpschijf is namelijk verboden in de handbagage.Vandaag leek het beter te gaan, maar bleek al gauw dat de noodzakelijke materialen niet in voldoende mate aanwezig waren. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 .... en weer opnieuw.
Gelukkig de resterende tijd nuttig kunnen invullen met afspraken rondom de verplaatsing van de teller voor de electra en de aanleg van de noodzakelijke water- en gasvoorzieningen. Een wereld van verschil. Het begripvolle tegemoet komen van de electriciteitsmeneer tov de arrogantie van de pipo van het gas. De gasvoorziening is ooit een staatsmonopolie geweest met (nog steeds) een hoop (zinloze) verplichtingen, waaraan voldaan moet worden, anders krijg je simpelweg de aansluiting niet. Nou, dat liet die lul ook iedere keer weer merken, als afgeweken werd van zijn stramien. Dat wordt nog lachen, voordat de boel werkelijk is aangelegd.
De electriciteit gaf stukken minder problemen. "U zegt, wij draaien.", dat werkt stukken makkelijker. En natuurlijk zijn daar ook regels om rekening mee te houden, maar niet die nonsens van alles opmeten en willen weten, ook daar waar geen gasaansluiting is gewenst.
Ter afronding van de dag een kleine demonstratie van commerciële feeling door de ramenboer in contrast met de paternalistische houding van de aannemer ...... Wisselbaden zijn er niks bij. En dat alles met de Roemeense slag, een bijzondere vorm van (gebrek aan) planning. Tijd voor bier!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten