"Himmelhoch jauchzend, zu Tode betrübt" ... het houdt het leven in beweging en spannend, zullen we maar zeggen. Een bijkomstigheid van dit soort gejojo is een onwerkelijk gevoel mbt het leven, waar je mee bezig bent. Hoe alledaags normaal ook, alles krijgt iets mee van "Werkelijk?". Misschien niet zo vreemd, als je met regelmaat routines moet bevechten, die tientallen jaren perfect functioneerden, zoals het een routine betaamd, nl. zonder speciale aandacht.
Ga eens autorijden en dwing je bewust na te denken bij iedere handeling, die je verricht. Mocht je de test willen doen, raad ik iedereen aan, dat vooral niet op de openbare weg te doen. Dat je ergens op een afgelegen terrein in een greppel terecht komt, is minder erg, dan dat je bovenop de eerste de beste medeweggebruiker knalt.
Misschien ben ik ook wel gewoon aan het aftakelen. Op momenten als deze missen de dagen hun vanzelfsprekendheid. En als je dan ook nog of net daardoor vraagtekens bij de zin van dingen gaat stellen .... Vermoeiend, verwarrend en vervelend. Nadenken bij wat je doet, is iets anders dan over alles na moeten denken, wat je doet. Denk daar maar eens over na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten