Poetsen. Het heeft niet de ongedeelde voorkeur in het kader van mijn tijdsbesteding. Het graf had echter een beurt nodig. Prachtig zo'n kerkhof met veel beplanting en een massa oude, grote bomen. Het heeft echter ook een keerzijde. Misschien niet iedere week maar een maandelijkse inspanning is toch wel verplicht, wil je de boel netjes houden. Yoland moet het doen met tweemaal per jaar. Maximaal. Morgen de finishing touch en dan weer najaar of later voor ik 900 km rij om te poetsen...
Maar voor wie doe je het? Voor jezelf, toch? Nooit gedacht, dat een graf zo'n belangrijke plek kan innemen. Maar het is zo. Dat er bijna niks fatsoenlijk wil groeien, is kwalijker. Het vrijwel complete gebrek aan zon maakt zo ongeveer alles dat leuk bloeit onmogelijk. Heb je iets gevonden, dat bij gratie God's wil gedijen in de schaduw, gaat het ter ziele, omdat de zandgrond nauwelijk water vasthoudt. Niet voldoende om fatsoenlijk te wortelen. En om daar nou vier weken voor in Utrecht te blijven, daar is het stadje niet meer interessant genoeg voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten