Het is niet 1, 2, 3 verklaarbaar maar de vroege ochtenden blijven iets speciaals hebben. Misschien zijn ze zo uitzonderlijk, omdat ze simpelweg niet zo vaak voorkomen. Geen routine. Maar er is meer. Die ochtendschemering aan de einder. Het voorzichtig kleur krijgen van de dag. Zelfs de kille temperatuur is perfect. En dan achter het stuur zitten .... het is een moment nabij perfectie.
Ik had de koffie buiten moeten drinken ipv aan de bar van het wegrestaurant omgeven door slaapdronken nachtbrakers en/of ontwakende vrachtwagenchauffeurs.
De weg vervolgd in het licht. De betovering en charme van de ochtend gaan verloren met het opkomen van de zon. Vandaag weliswaar een prachtige opkomst, maar daarom niet minder ontnuchterend.
De kilometers glijden in de loop van de dag gestaag onder mijn wielen weg. Steeds weer die ogenschijnlijke voortvarendheid in de ochtend om uiteindelijk na de welbekende ruime 10 reisuren op ongeveer hetzelfde moment de eindbestemming te bereiken. Utrecht. Kerkhof. Hotel. Stad. Niks veranderd, behalve de stad dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten