Over vastspijkeren en ijkpunten gesproken .... Zaterdagochtend zat ik vanaf een barkruk in mijn oude werkplek de achterkant van het stadhuis te bewonderen. Behalve dat het een intens lelijke, samengeraapte rommelachtergevel blijft, kon ik zo ook het huidige personeel aan het werk zien. Hetzelfde type personeel als in 'mijn tijd'. Een mix van werkende jongeren en studenten. Leeftijd 20-25 jaar op een enkeling na. Wat dat betreft zijn de klanten meer veranderd. Zoveel grijze koppen kan ik me niet herinneren.
Wat ook veranderd is, is een deel van de manier van werken. Het bestellen en betalen. Elektronisch en draadloos. Bonnetjes met bestellingen, die naast de kassa uit een printer schuiven ipv een luide opsomming van de gewenste consumpties. Mensen die 2 consumpties met hun bankpas afrekenen. Je hebt tegenwoordig schijnbaar geen 5 euro meer cash in je zak. "Wat een veranderingen!" was mijn eerste gedachte, direct gevolgd door ..... "Het is inmiddels wel bijna 20 jaar geleden". Iemand die na mijn vertrek is geboren, zou er nu kunnen werken.
Ik heb mijn koffie verkeerd afgerekend, de meid achter de bar een prettige dag gewenst en ben de stad ingelopen. Geen treurnis. Geen nostalgische gevoelens. Geen drukkende effecten vanwege de leeftijd. Ouder, ja. Oud, nee. Vooral verbazing en dat wil ik graag houden zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten