Een beetje rust in de tent. Ik doe, wat ik doen moet. Alles loopt, al is het niet op rolletjes. Vandaag nog droog, dus maaien en dan vijf dagen met tenminste een deel van de dag regen. Gezien de temperaturen van rondom de twintig graden mag dat groeizaam weer heten. Omstandigheden, omstandigheden, omstandigheden. Die zouden een stuk beter kunnen. Een kleine week zon was me liever geweest. Op deze manier blijven we voorlopig achter de feiten aan lopen. Zelfs de grote lappen zijn, ondanks het doorzettingsvermogen van gisteren nog niet allemaal gedaan. Over randjes, kantjes en weelderige braampartijen ga ik het nieteens hebben.
Weinig aan te doen. Goed om eens stevig te mopperen, maar verder nergens geschikt voor. Ja, om de blik weer naar binnen te richten. Niet bij mij, maar bij het huis en mijn daarin rondslingerende rotzooi. Het zal er toch eens van moeten komen. Ook zonder koper nadert het definitieve vertrek gestaag. Kom op, als het een beetje mee zit, is het voor de laatste keer. Mocht ik nog een keer gaan verhuizen, beperk ik mijn baggage tot creditcard en paspoort. Ok, ook smartfoon, tablet, iPod en laptop. Hoewel ik me af en toe afvraag, hoelang het aantrekkelijk blijft om bijna 24-uur per dag naar een of andere vorm van een scherm te staren. Ga ik na de (a)sociale media ook hier afhaken? Zou me niks verbazen. D'r is weinig in mijn leven, dat de hype-fase overleeft heeft. Maar daarover een ander keertje. De dag roept en ik kan mijn Oost-Indische doofheid nergens vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten