Het is het weer ff niet. Vraag me niet waarom. Ik heb geen verhelderend antwoord. Ik zou de zere plek niet weten, waar ik mijn vinger op zou moeten leggen. Gewoon een knop omgedraaid en voor zover ik het overzie, ben ik dat niet geweest. Zou eigenlijk wel moeten. Zoveel ander volk loopt hier niet rondt. En toch .... Nee, dit toedichten aan mezelf, slaat nergens op. Ik zit hier niet op te wachten. Ik schiet hier niks mee op. Zou het graag anders zien. Alleen haperingen verhelpen, als je niet weet, waar je het defect moet zoeken, kost een hoop tijd, teveel tijd. Tijd die ik inmiddels liever concreter en gerichter besteed aan één van de vele activiteiten op het "Nog te doen"-lijstje. Dat vraagt echt al meer dan voldoende energie. Als ik me naast het oppeppen ook nog moet buigen over het hoe, waarom èn voorkomen van afzwaaiers, kan ik er beter gelijk mee kappen. Wat een gezeik.
Gaan we weer. Nu geen wassen, afwassen, opruimen, etc. maar wel de hakken in het zand. De tijd, dat ik me gedwee alle richtingen op liet slepen, is voorbij. Ook géén richting doen we niet meer. Een beetje helemaal niks willen is behalve een vreemde ervaring vooral een irritante onderbreking van een met moeite tot stand gebrachte beweging. Of, laten we het toch 'ns met een oplossing proberen, wordt hier mijn neus op de feiten gedrukt? Op de zaken, die ik niet de gewenste aandacht geef?
De grip op het geheel ben ik wel een beetje kwijtgeraakt de afgelopen weken. Zou dat het zijn? Het leven is meer dan grasmaaien of je ergeren als het weer daarin niet meewerkt. Om jezelf voor de gek te houden, moet je schijnbaar eerder opstaan, dan mij is gegeven. Misschien een mooi moment om het overzicht te herstellen. Lijst nummero zoveel .... Kan het een paar dagen bezinken (besterven?), voordat ik verder ga ..... met grasmaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten