Het lijkt er, zeker sinds de laatste terugkeer een beetje op, alsof mijn leven zich langzaam bij een hanteerbaar stramien neerlegt. Regelmaat is niet het goede woord. Het is meer ritme. Dat heeft natuurlijk vaak iets heel regelmatigs, toch is het anders. Hoe dan ook. Het geeft rust. Geen voortdurend geworstel met willen en moeten. Minder denken, makkelijker doen. Het blijkt te kunnen, ik bedoel: te werken.
Slapen (lang), koffie, blog, honden, huishoudelijkheden, lunch, noodzakelijke bezigheden mn buiten, borrel, koken en dan is het wat rommelig, totdat ik weer (vroeg) in mijn bed duik. De avonden zijn de laatste hord, die nog steeds niet soepel wordt genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten