Eén van de minder noodzakelijke inkopen gisteren was een braadpan, nee koekenpan heet het, geloof ik. Zo'n plat geval met een steel ipv twee handvatten als greep. Ik braad en bak erin en zeker weten nooit koeken, maar toch. Een ding om ook spiegeleieren en omeletten in te bakken naast de biefstukken en ander spul.
Jaren, 25 geloof ik, geleden dure pannen gekocht. Roestvrijstaal, strakke vormgeving, spiegelende buitenkant. Ondanks zo goed als dagelijks gebruik zien de pannen nog steeds (bijna) zo uit, als toen ik ze kocht. Vanzelfsprekend zijn ze niet verroest, gelukkig geen deuken in de vormgeving èn nog steeds een genot om ze af te wassen en glimmend op te poetsen. Kortom een lust om naar te kijken, mee te werken en schoon te maken. Wat wil een keukenverslaafde nog meer?.
Nou, bijvoorbeeld fatsoenlijk eieren bakken. Iets wat me in de koekenpanversie van de glimmertjes nooit is gelukt. Ja, met een mm olie of meer in de pan wil het wel lukken. Maar ik hoef mijn gebakken eieren niet druipende van het vet op mijn bord. Dus kwam op een gegeven moment de anti-aanbakpan de keuken binnengeslopen. Altijd haat-liefde gebleven, eerst enkel voor de eieren maar in de actieve tijd hier vrijwel onmisbaar voor alles. Eens in de twee jaar vervangen en mijn geweten kon het net aan.
De afgelopen jaren is het ene na het andere formaatje anti-aanbak in het recycletraject verdwenen en niet meer vervangen. Daardoor stond ik van het weekeinde eieren te bakken in één van de pannen, die daar ook na 25 jaar of meer nog steeds niet geschikt voor is. Dat gaat van nu af anders. Namelijk met een stalen pan, die uitstekend te gebruiken is voor biceps-oefeningen bij het fitness. Moet eerst 'ingebakken' worden, maar daarna schijnt ze prachtige spiegeleieren opleveren. En dat voor 1/10 in euro's wat ik voor de andere pan in het verre verleden in guldens heb neergelegd. Wij zijn benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten