Na de ene garage moest ik iets met uitbalanceren in een andere garage, maar dan 'dupa masa'. Na de tafel. Kortom na het middaguur cq de lunch. Een lunch in Sibiu is geen straf. Centrum ingereden. Als altijd weer één grote chaos van parkeerplek zoekende autorijders en auto's geparkeerd op de meest onmogelijke plekken. Normaal gesproken is het iets rustiger op de Piata Mica. Maar behalve dat steeds meer mensen dat ontdekken, was de toegangsautomaat buiten werking en de chaos boven navenant. Wel een reguliere plek gevonden en bij La Turn naar binnen gelopen.
Dat was alweer een tijd geleden. In mijn begintijd met regelmaat geweest, maar er bleken meer en zelfs betere restaurants in Sibiu te zijn en dan is het kiezen. De plek mist intimiteit. Keuken is meer dan oké. De bediening te gladjes. Maar voor een lunch in m'n eentje oké en Enzo, de Italiaan die wat sfeervoller is, was me te ver lopen. Prosecco besteld en daar zit je dan en ineens lijkt de wereld zijn ketenen af te werpem. De zon piept achter de wolken vandaan. Gewicht valt van je schouders. Ik neurie ongemerkt. Het leven herwint zijn verloren lichtheid. Had ik gekund, had ik vlag zwaaiend aan de zijlijn gestaan. Het moment maakte mijn dag. Wat wil je meer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten