Traag opgang komen en winterdagen is geen praktische combinatie. En siësta's zijn het al helemaal niet als het bijna donker is, als je je ogen opslaat na wat een middagdut heet te zijn. Lijkt meer op warmlopen voor de nacht. Uiteindelijk nog wel het een en ander gedaan, maar dat stak nog armoediger af tov de voornemens dan dat normaal gesproken al het geval is. Maar er is 'iets' en niet niets gebeurd. Morgen beter. Die mogelijkheid staat gelukkig altijd weer open.
Ik had beter .... tja, weinig zinvolle conclusie, ongeacht wat daar achteraan komt. En achteraf bedenken heeft helemaal niks te maken met het vooraf doen. Het is tenslotte achteraf. Het is goedkoop scoren. Ik hoef bovendien niet achterom te kijken om te weten wat slimmer of beter is, dat weet ik vooraf ook, heb daar dan alleen om de een of andere reden geen zin in of iets anders lijkt vanwege achteraf als dubieus te duiden redenen een slimmere aanpak. Eén ding is in elk geval duidelijk en was dat vanochtend voor het begin in feite al; een dag als vandaag is niet voor herhaling vatbaar, als ik geen jaar wil doen over het scheppen van orde in de buiten rondslingerende rommel. Lering trekken als 'open deur' en het geploeter over een andere boeg gooien. Morgen, zoals gezegd.
Ik verlang weemoedig terug naar die explosieve actieweken, -mndn, -jaren van weleer. Een dag per week, een paar dagen per mnd. D'r is niet zoveel waarna ik terug verlang in mijn leven, maar die tijden dat ik barstte van de energie en daadkracht mis ik wel. Niet iedere dag maar toch minstens een paar maal per mnd. Hoe was dat ook weer met verlies en achterlaten. Iets met niet meer 25 zijn. Allang niet meer 25 zijn. Die verwijdering. De kloof en de consequenties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten