Druk gedroomd maar ook diep geslapen. Vanochtend was het alsof ik uit het diepste weg ineens aan het oppervlakt werd geduwd. Het lijf voelde aan alsof het nog moest bijkomen, van de nacht, ontdooien, op temperatuur komen. Het leven kroop langs de ledematen naar binnen en dijde uit vanachter het borstbeen. Nog deels gedemonteerd moesten de nodige onderdelen nog terug geplaatst worden. Als het opstarten van een grote motor in étappes. Opwarmen, aanzwengelen, pompen activeren, ontstekingen verhitten, vloeistofcircuit openen, startmotor in werking zetten en met een aanrollende donder duwen de reeds in beweging gebrachte onderdelen de motor door z'n verzet heen tot leven.
Dank de rust van de honden ff kunnen nagenieten van de nacht. Een pas op de plaats voordat ik me op de dag stort. Of stort je je 'in' de dag? Eenmaal op en bezig met de honden wordt je meegesleurt. In eerste instantie letterlijk tot we het dorp uit en de heuvels deels op zijn. Los van de leidsels explodeert het enthousiasme maar kan ik rustig in eigen tempo verder de berg op.
Tot drie keer toe vandaag staan wachten zonder een idee te hebben waar de meute uithing. Je ziet ze meestal nog wel een kant op verdwijnen, maar dat weerhoudt ze er niet van om soms van een hele andere kant weer op te duiken. Sta je een beetje voor Jan Joker maar zolang het weer een beetje mee werkt is dat niet onoverkomelijk.
Vandaag was het koud. De bodywarmer verwisseld voor een jas, maar dat had beter èn èn kunnen zijn. De zon had nog niet de kracht om me op te warmen als ik weer een keertje om me heen stond te kijken. Gelukkig kwamen de dames steeds weer terug met Prada als eerste. Die kwam zelfs naar me terug toen ik al met de afdaling was begonnen. Ik had me al neergelegd bij haar afwezigheid voor de rest van de dag. Een dubbeltje gevallen??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten