Gisteren in de loop van de middag een laatste blik op Frank geworpen. Vond van mezelf, dat ik het wel doen moest. Hij was erg dood. De sfeer in de kamer ernaast redelijk ontspannen. Scheelt natuurlijk als je het definitieve vertrek al twee jaar ziet aankomen, maar of ik er zo ogenschijnlijk luchtig mee zou omgaan als Gerda lijkt te kunnen, waag ik te betwijfelen. Gelukkig was ze nuchter genoeg om te beseffen, dat ze geen idee heeft hoe de verwerking verder zal verlopen. Eerst maar bijkomen van de ongetwijfeld zware weken en misschien wel mndn.
Ook hun hond bleek overleden. Dat maakt het huis, denk ik, wel erg stil. Eerst maar eens een nwe pup, dan het werk en daar tussendoor het verlies een hanteerbare plek weten te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten