Het blog hoef ik vanochtend niet op te starten, de kop is er na middernacht al van af gegaan. Ja, opstarten, zo voelt het echt iedere ochtend aan. Net zoiets als de honden uitlaten en daarmee de honden aan hun dag laten beginnen. Of de honden dat ook zo voelen, weet ik natuurlijk niet. Het is mijn kijk op de zaak, mijn reden, een van de redenen om uit bed te komen en zo mijn eigen dag te beginnen. Een dag die pas op temperatuur begint te komen bij de koffie.
Al fysiek actief en ook onder het schedeldak is dan wel al activiteit maar het geheel kent geen structuur, geen coördinatie. Wat is slim? Wat eerst? Wat waarheen? Wat zijn de consequenties van het handelen? Dat soort vrgn komen dan aan de orde. Zelden bij de eerste koffie, maar vaak is er beeld voor de laatste genuttigd is. Een beeld van de dag. De dag is dan ingevuld en hoeft enkel nog maar uitgevoerd te worden. Tussentijds wijzigingen daar gelaten. Zo autistisch ben ik nou ook weer niet, dat niet van bedachte paden afgeweken kan worden.
Dat geldt wel voor derden. Anderen, niet-ik's moeten mijn beeld niet verstoren, d'r tussendoor willen fietsen of denken het beter te weten. Dat werkt voor geen meter. Dan zou ik de dag willen kunnen afsluiten en opnieuw opstarten. Terug naar 'Af' en opnieuw beginnen, met koffie en al. Ook onwillige omstandigheden zijn een doorn mijn oog. Meestal snap ik wel, dat daar weinig of niets aan te doen is. Van regen wordt je nat, van zon ga je zweten en vorst bezorgt me kromme klauwen. Omzeilen is hier de strategie en lukt dat niet, dan is er altijd weer morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten