Zoals voorgenomen (dat doet deugd!) in een boek van Marías begonnen. Berta Isla. Een nietszeggende titel, maar de recenties en de flaptekst beloven eindeloze verwikkelingen. Ben er dus maar voor gaan zitten. De ingewikkelde en vooral breed uitwaaierende zinsconstructies drukken het leestempo behoorlijk. Iets wat eerder prettig dan vervelend is. Soms moet je ff terug, omdat je veronderstelling die de ogen vooruitgaat het mis heeft en de tekst een andere dan de verwachte kant opgaat.
Natuurlijk gaat het over relaties, het leven en alles wat daarin fout kan gaan of in elk geval niet op de manier zoals het gewenst was geweest en wat daar dan weer de consequenties van zijn. Een thematiek die maar niet platgetrapt wil worden itt tot bijvoorbeeld de pseudo-mysterieuze zweem in de boeken van Carlos Ruiz Zafón. Die laatste heb je na twee boeken wel gezien. Gaat me, denk ik, bij Marías niet overkomen,
Krap 70 pagina's waar de avond tevoren er nog iets van 250 werden weggetikt. Rustgevende avond. Water met een smaakje voor mijn neus, Mopke aan mijn voeten en Sissi op mijn schoot. Laat die winter maar komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten