Heftige periode schijnbaar. Naast al het heen en weer bewegen over de welbekende onderwerpen, was er vandaag ineens iets van "Ik stop ermee." Geen geschrijf meer, geen gebakkelei. Terug in 's eigens eigenheid. Waar het vandaan komt? Geen idee. Wat betekent het in praktijk? Nou, niet zoveel. Ik tik ws verder in Word ipv in Blogger. En dan? Misschien wat scherpere kantjes, meer verdwaasd en dieper mee naar beneden, maar wat dan nog?
Ik schrok van de gedachte. Zo ineens uit het niets. Geen mooi getal ter afsluiting of een andere doorslaggevende reden. Aversie uit het niets, bestaat zoiets? Mbt de werkzaamheden, die de aannemer voor me heeft achtergelaten en mn dan de tijd en de omstandigheden waaronder ze verricht moeten worden, kan ik me zoiets wel voorstellen. Maar voor het gewroet in mijn gedachten? Nee, nonsens.
Toch was het er. Ik verzin het niet. Dat is frappant. Het overviel me. Ben inmiddels wel bijgekomen, maar toch. Het is natuurlijk geen noodzaak, kan gemist worden. Mijn leven zal door een punt achter het blog niet veranderen. Maar waarom die neiging? Toch ergens het idee, dat het dingen makkelijker laat verlopen? Worstelt het makkelijker als je het worstelen niet benoemt? Geloof d'r niks van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten