Vormgeving

 De afscheidsdienst kende een indrukwekkend opkomst. Ik was een paar minuten te laat. Het intro was begonnen. Meerdere honderden mensen waren aanwezig. Muziek en sprekers samen bepaald. De muziek refereerde aan het verlangen samen te zijn en aan afscheid. In de verhalen ging het mn over Franks's humor en de aparte combi van nonchlance en accuraatheid. Het was zeker geen 13-in-een-dozijn type. Onopvallend op de voorgrond, dat was zijn kracht.

 Maar dan ga je aan het eind van de dienst langs de kist en dan grijpt het je alsnog bij je strot. Dichtgeschroeft en straks in de fik. Wat het precies was weet ik niet, maar mij leek het slim om de weg terug naar het centrum te voet te doen. Weg uit de massa, even een uur bewegen en de frisheid van de buitenlucht langzaam tot me door te laten dringen. Het was een krap uur lopen.

 In De zaak de nodige oude bekenden. Na een paar pogingen tot sociale interactie de boel de boel gelaten. Niet, nog steeds niet in de stemming om met andere mensen bezig te zijn. Gewoon ik en mezelf en een beetje Frank was meer dan genoeg gezelschap.