Een Amsterdammertje voor Frank, een Duvel voor mij. Het zal nooit meer kunnen. Nooit meer samen. Begin van de middag is Frank overleden. Je weet dat het er aankomt en toch komt het d'r hard in. Open deur, en d'r zullen er in deze nog vele volgen de komende dagen en weken. Vrees dat daar mijn najaar net vertrokken is.
Bij benadering de leeftijd waarop Yoland is overleden. Is het overleden of gestorven? Overlijd je of sterf je? Is er een verschil? Gelukkig is Gerda niet alleen. Een netwerk van vrienden en oud-collega's vangen haar op. Toch zal ze het grootste deel van de verwerking zelf moeten doen. Ze stapt in een leeg bed. Staat 's morgens op zonder gezelschap. Zal z'n humor moeten missen en massa's meer dingen die een nieuwe plek moeten krijgen. Het is egoïstisch naar Mariana toe, maar ik hoop dat nooit meer over te moeten doen.
Utrecht dus, al is de datum van de begrafenis nog niet bekend. Eind komende week. Zoiets zal het wel worden. Ik hoor het morgen. Nu die Duvel maar in mijn eentje .... op Frank!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten