Het houdt niet over. Zien of koken de balans in de gewenste richting laat overhellen. Vreemd toch. Ik geef me d'r bepaald niet aan over, maar er wordt stug gezaagd aan de stutten onder mijn stemming. Ineens voelt het leven anders, krijg je met je minder zwarte gedachten de bocht niet meer gehaald en doemen de verkeerde zienswijzen of tenminste de ongewenste in rap tempo op. Doet me denken aan Drs P. opweg naar Omsk. Ik zou alleen niet weten wat ik op te offeren heb.
Wordt in het slechtse geval weer uitzitten, maar zover is het nog niet. Of het nog alle kanten op kan is echter ook de vrg. Het is een aanhoudertje. Zoals haast altijd. Nog wat kleine dingen te doen vandaag en dan duik ik in een boek of de inmiddels weer aangegroeide stapel kranten. Het is net als met de nachtelijke heisa: ogen sluiten, omdraaien en geen aandacht aan besteden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten