Een goeie slok uit 2009. Een Gevrey-Chambertin, een verademing tussen al die rode Bordeaux's in mijn kelder. Een wijnsoort (Bordeaux) waar ik ooit helemaal weg van was, maar die liefde is over. Dat kan gebeuren. Helaas is de kelder nog allesbehalve leeg.
Ik ben teruggekeerd naar ..., wilde ik zeggen, maar dat is niet zo, omdat ik met Bordeaux ben begonnen. Ik ben dus van richting veranderd en ga inmiddels meer voor fruitig, toegankelijk, licht èn simpel. Liefst van een kleine producent met liefde voor de druif ipv dollartekens in de ogen. Als complex dan liever wit of rosé en vooral niet uit de Bordeaux
Maar 2009 dus, het meest beroerde jaar in de nasleep van Yoland's dood. Na twee jaar was de paniek op z'n hoogtepunt. Blijkbaar benodigde die een lange aanloop. Autorijden een 'uitdaging' en het leven gereduceerd tot voortbestaan. Meerdere aanvallen per week, een huisarts die me persé aan de anti-depressiva wilde hebben, etc.
Hoewel de angst om het heden voor het hiernamaals te verwisselen de grote drijfveer was en ik die linkte aan het functioneren van mijn hart, heeft dat hart toen zonder mokken knap wat klappen weten te verwerken. Iets wat je je pas later realiseert. Volgend jaar alweer tien jaar geleden. Proost!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten