Moe. Uitgeteld. Oud. Afgeschreven. Over de datum. Niet de enthousiastste omschrijvingen als je net de wijnkelder netjes aan de kant hebt gebracht zonder ook maar het geringste spoortje werk onafgemaakt achter te hebben gelaten. Volgens mij is dat in geen jaren, wat, in geen decennia meer gebeurd bij zaken, die ik aangepakt heb. Nooit 100% altijd hooguit 98 en dat dan nog in het ideale geval.
Je hebt kortom geen dip nodig om je shit te voelen. Hoe krijg ik het voor elkaar. Het verbaast mezelf. Ff een pas op de plaats en zo meteen ondanks alles weer verder. Het is koud buiten maar met zon, dat maakt het werkbaar, als je niet de hele tijd in de schaduw loopt te klooien. Dat is geen hoop. Ik heb het uitgeprobeerd. Een paar uur met de houtrommel buiten bezig zijn en ondertussen de delen van de verrotte pallet in de fik steken, de uitgezakte wijndozen erbij en meer wat rondslingert en niet de moeite van het bewaren waard is, zelfs niet om in de kachel te verstoken. Ik zal niet weer op de aannemer vitten, maar in september was dat een stuk aangenamer om te doen geweest.
Eenmaal bezig val je jezelf minder lastig. Vrg me alleen soms af of dat aangeleerd is, maatschappelijk erin gestampt of dat je dat ook zou hebben, als niet van kleins af aan in je oren was getoeterd, dat je een baan moest vinden, je centen verdienen etc. Kortom voorkomen dat je de duivel helpt aan een oorkussen. Ik waag dat te betwijfelen. Uiteindelijk levert al die uitsloverij mn de overheid belasting op en menig ondernemer winst. En, ja, je kunt er ook nog een beetje van leven. Niet teveel, want voordat je het weet, wil je misschien wel minder doen. Dat wordt wat moois als straks, ooit en misschien wel nooit, alle werk, van produktie t/m dienstverlening en verder door robots wordt gedaan. Wat vertel je de mensen dan??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten