Het is leeg in mijn hoofd. Het gezeik met de aannemer is er als een tsunami doorheen geraast en heeft al het andere ver over de zijlijn gedrukt. En om in dezelfde vergelijking te blijven hangen, staat het water nog steeds meters hoger dan normaal. Vervelend, dat ongewenste zaken zo kunnen overheersen. Vreemd genoeg geslapen als een baby. Kan me zelfs niet herinneren tussendoor wakker te zijn geweest. Half acht voor het eerst de ogen opgeslagen en toch bepaald niet doorgezakt gisteravond. Niet qua tijd noch qua geestrijk vocht.
Marías was weer genieten. Je moet het wel nemen zoals het is, zonder teveel bij zijn manier van schrijven na te denken. Hij valt met regelmaat in herhaling. Dat is verdachte paginavulling. En het steeds op vele verschillende manieren benoemen van hetzelfde verliest ook aan kracht, als dat met de regelmaat van de klok gebeurt en mn de voortgang van het lezen vertraagd. Maar goed, het gaat niet om pagina's scoren. Toch?
Het verhaal is in feite reeds uitgekauwd en ik zit qua voortgang in het boek ongeveer op de helft. Benieuwd dus waar hij met het verhaal, waarvan nu alle kaarten open op tafel liggen, naar toe wil. Gaat de mannelijke hoofdpersoon ergens beseffen, dat hij er in het begin is ingeluisd? Of gaat de vrouwelijke hoofdpersoon eindeloos tobben over wat ze gaat doen nu haar de voortzetting van het huidige leven is uitgespeld? Valt er nog meer te bedenken? Ws wel, maar nu ff niet door mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten