Als je ook maar een seconde langer dan strikt noodzakelijk stilstaat bij wat leven is, dan kun je moeilijk anders dan brullend van het lachen of desgewenst huilen in elkaar krimpen. Niet het 'leven' an sich. Geboren, de wereld ingetrapt, nakomelingen regelen, indien nodig een partijtje matten en ergens dan de pijp aan Maarten geven. Nee, dat is allemaal goed te volgen. Ik bedoel meer wat de mens er van gemaakt heeft en dat is niet iets van de laatste paar decennia. Dat speelt al eeuwen en meer. Hoe heet een periode van 1000 jaar?
Waar is het ooit begonnen? Die onzin om het door de biologie bepaalde riedeltje van een hoop overbodige franje te voorzien?? Tienduizend jaar geleden, misschien 20K aan jaren? Veel meer zal het niet zijn. Nog geeneens een fractie van een druppel op de gloeiende plaat van de geologische tijd. Dat maakt het mede zo surrealistisch om het niet direct als belachelijk te bestempelen.
Zelf hard aan meegedaan. Wordt je tenslotte niet verteld, dat je keuze hebt. Daar moet je eerst achter komen. Achter de theoretisch mogelijkheid van een ander bestaan. Realisatie waarvan praktisch onmogelijk is, daar heb je de gewenste 'gereedschappen' niet voor aangedragen gekregen en ook je hele speelveld zit redelijk dichtgetimmerd qua regels. Letterlijke regels en die van het soort vanzelfsprekendheden, die om te beginnen al zo krom zijn, dat een mensleven aan de korte kant is om ze te rechten.
Ik krijg meer en meer de kriebels van mensen die een loftrompet steken over het leven. Vinden en denken mag je natuurlijk alles, maar waar slaat het op? Je neemt na je tegenwoordige 80 jaar niks mee, je geeft hooguit iets door. Aan kinderen die tegen de tijd van je overlijden je qua leeftijd bijna hebben ingehaald. Oké, dan is er eventueel nog een volgende generatie en nog eentje daarachter aan. Dan praat je al met al over, laat ik niet lullig doen, 150 jaar, waarna iedere herinnering van jezelf en wat bij anderen is blijven hangen volledig vervaagd is in de tijd. Weg. Is niet meer. Stof of het nou Bijbels is of gewoon vanwege de crematie. Waar heb je je dan zo druk over gemaakt? Nog geen fractie van de fractie die al geen fractie was. De helft van je jaren verspild aan, als je geluk hebt gehad, iets wat je wel aardig vond èn -belangrijker- de benodigde centen opleverde. Een kwart van de tijd met opgroeien bezig gewenst en het andere kwart met aftakelen. Het is gewoon te gek voor woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten