Stationsrestauratie Sibiu. Voorportaal van het vagevuur, relaxruimte van de goot. Het leven aan de zijlijn van de maatschappij. .... ' Zelfkant', dat is het woord, dat ik zocht. De regio van het geworstel, voordat je ten onder gaat. Het eiland, waar je kunt rusten om daarna weer verder te gaan. Soms opwaarts, meestal verder naar beneden. Een doorgangsstation voor velen, een laatste halte die vaak iets van een strohalm heeft.
Bier, veel bier en gesloopte levens in soorten en maten. Zwervers, werkers maar ook het neusje van de maatschappelijke zalm. In te delen aan de hand van hun outfit. Niet zozeer de vuiligheid ervan of de mate van slijtage, wat zeker meespeelt, maar vooral of het een beetje bij elkaar past dan wel een bijeen geraapt allegaartje is.
Zou ik een hond zijn, zou ik status op de ladder naar de goot ws kunnen ruiken. Nu ben ik afh van visuele signalen. Slecht zittend pak, biertje teveel, verkeerd gezelschap. Noem het op. Vreemde eenden in de bijt, zoals ik, vallen eenvoudig herkenbaar uit de toon. Geen bier, vaak niet alleen, tas ipv plastic zak, etc. Het was weer aangenaam vertoeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten