De dag zou nou zo de verkeerde kant op kunnen vallen. Waarom? Vanwege die verdwenen gedachte? Lijkt me stug. Neemt niet weg dat iets in me naar de verkeerde kant neigt. Dank de was, die opgehangen moet worden, en de ramen die aan een lap toe zijn, gaat het me wel lukken om die foute hang te pareren. Maar typisch, dat ie zo uit het niets ten tonele weet te verschijnen en direct een hoofdrol opeist.
En het is niet zozeer een kwestie van richting. Niet neer ipv op maar uit ipv aan. Alsof een emmer water over het vuur wordt gegooid. Als het de kans krijgt. Nu het aarzelt, is dat geen vanzelfsprekenheid. Overvalt het me uit het niets en pakt gelijk door, is de boel verkeken voordat het tot me doordringt. Slechte beurt, kortom. Gelukkig voor mij.
Een beetje duwen en trekken, muziekje opzetten, handen van het toetsenbord naar concrete bezigheden leiden en de zinnen uitnodigen om te volgen. Of zonodig dwingen, dat hangt van de situatie af. Eerst maar eens z'n of het verleiden voor genoeg afleiding weet te zorgen. Op naar Kerstfrisse keukenramen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten