Het schrijven moe? Nee, maar het lijkt er wel bijna op afsof ik moe van het schrijven ben. En dan natuurlijk niet van het feitelijke tikken op het toetsenbord maar van de mentale arbeid die daar fracties van een seconde aan vooraf gaat. Al dagen een leeg gevoel als het op woorden aankomt en vanochtend ineens een verlangen naar het eind van het jaar. Toe aan blogvakantie? Of misschien erger? Ben daar nauwelijks met mezelf over bezig geweest. Lijkt me stug dus. Ws gewoon de stilte om me heen. De invallende winter. Het binnen verblijven. De heerlijke afwezigheid van werklui. Noem het op, vul het in.
Ik staar iets meer naar het plafond ipv het scherm dan een maand of wat geleden. Weinig onverwachts meer in de pijpleiding. Koud, kouder, koudst. Feestdagen ingevuld. Het is afronden en daar is geen zak aan. En niet alleen voor dit jaar. Op wat kleine dingen na is het grote werk hier gedaan. Nog een paar puntjes op de 'i' en het is enkel nog uitzingen wat de klok slaat.
Bij dat idee doemen direct verkeerde beelden op en krijg ik een ongemakkelijk zweverig gevoel in buik en hoofd. Pavlov! Aan den afwasch! In de benen. Weglopen is niet mijn aard en ook niet de beste oplossing maar behalve dat ik naar mijn idee bijna alles heb geprobeerd om 'kwade geesten' in mij te controleren, is het nu niet het moment om me daar tegenaan te bemoeien. Geen zin in een verklungelde dag. Kom vanavond maar terug of liever helemaal niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten